Tapioka jako źródło węglowodanów

Tapioka – co to takiego?

Tapioka to po prostu skrobia otrzymywana z bulw manioku - rośliny (którą można nazwać odpowiednikiem polskiego ziemniaka), spożywanej masowo w krajach Ameryki Południowej, Afryki i w Azji. Tapioka stosowana jest często jako środek zagęszczający. Otrzymuje się z niej specjalny grysik, który bywa wykorzystywany do produkcji legumin i kisieli.

Wartość odżywcza tapioki

Tapioka jest źródłem przede wszystkim węglowodanów, które stanowią niemal 90% jej całkowitej masy (w zdecydowanej większości skrobia i jedynie 3 – 4 g cukrów prostych) . Surowiec niemalże nie zawiera białka i tłuszczu (śladowe ilości). Ubogi jest także w błonnik (poniżej 1 g na 100 g produktu). Niewiele lepiej wygląda sytuacja jeśli chodzi o witaminy, których nie zawiera wcale (jedynie mikroskopijne ilości kwasu foliowego i pantotenowego). Składników mineralnych poza minimalną dawką manganu i wapnia również nie dostarcza niestety.

Czy tapioka ma jakieś zalety?

Wiemy już, że wartość odżywcza tapioki jest niska, gdyż dostarcza ona jedynie węglowodanów w czystej postaci. Czy więc produkt ten ma jakieś walory? Dla niektórych osób zaletą zapewne będzie brak glutenu oraz niska alergenność skrobi z manioku. Tyle, że podobnie wypada tutaj skrobia ryżowa, a także skrobia kukurydziana. Tapioka posiada właściwości żelujące, co sprawia, że ma pewne zastosowanie kulinarne (ale znowuż to samo można byłoby powiedzieć o innych rodzajach skrobi), warunkową zaletą może być także brak swoistego smaku.

Podsumowanie

Tapioka to po prostu skoncentrowane źródło oczyszczonych węglowodanów. Jej wartość odżywcza jest podobna do innych rodzajów skrobi takich jak ryżowa czy kukurydziana. Docenić ją można jedynie ze względu na brak glutenu, niską alergenność i – dość często - ekologiczne pochodzenia oraz właściwości żelujące. Nic więcej ciekawego sobą ten surowiec nie reprezentuje.