Coraz więcej mówi się o rosnącej wykrywalności jednego ze schorzeń autoimmunologicznych dotykających tarczycę, choroby Hashimoto. Dieta przy niedoczynności gruczołu tarczowego, zwłaszcza o podłożu autoimmunologicznym, wymaga przywiązywania uwagi do zarówno doboru produktów, jak i sposobu ich obróbki kulinarnej. Codzienne jadłospisy odgrywają dużą rolę w łagodzeniu objawów i optymalizacji samopoczucia. Dieta przy chorobie Hashimoto powinna zapewniać pełnię zapotrzebowania na substancje odżywcze i dostarczać związki o charakterze antyoksydacyjnym i przeciwzapalnym. Musi zatem być bogata w produkty spożywcze o niskim poziomie przetworzenia, w tym świeże owoce i niektóre warzywa, mięsa, jaja, niektóre zboża, a także produkty pozytywnie wpływające na mikrobiotę jelitową, takie jak kiszonki.

Mimo że niekiedy niedoczynność tarczycy wywoływana jest niedoborem jodu, to w przypadku choroby Hashimoto unikać powinno się stosowania dodatkowej podaży tego pierwiastka, niekiedy nawet należy ją ograniczyć. Zdecydowanie nie powinno się przekraczać zapotrzebowania poprzez nadmierne spożycie soli jodowanej, ryb morskich, czy też zawierających go suplementów diety. Ewentualnie produkty te mogą towarzyszyć potrawom, w których występują źródła substancji ograniczających wchłanianie jodu, czyli m.in. kalafiora, kapusty, czy jarmużu. Często poleca się ograniczenie również laktozy oraz glutenu, gdyż pośrednio mogą u niektórych osób wpływać na metabolizm leków, czy poziomy przeciwciał. Jeśli chorujesz na celiakię, masz alergie lub nietolerancje glutenu lub laktozy – zgłoś to dietetykowi, który odpowiednio dostosuje jadłospis do Twoich potrzeb.

Aktywność fizyczna nie jest warunkiem koniecznym do poprawy kondycji tarczycy, a nawet w niektórych warunkach może być szkodliwa. Zbyt intensywne treningi o zbyt wysokiej częstotliwości mogą negatywnie wpłynąć na parametry zdrowotne osób chorych na Hashimoto. Zaleca się raczej ćwiczenia o umiarkowanej intensywności, nie dłuższe niż 30 – 45 minut, 2 – 3 razy w tygodniu. Treningi nie powinny doprowadzać do „paraliżującej” opóźnionej bolesności mięśniowej.

Niedoczynność tarczycy oraz objawy choroby Hashimoto dosyć łatwo jest zaobserwować jeszcze zanim wykona się laboratoryjne testy diagnostyczne. Schorzenie to prowadzi do ciągłego uczucia przemęczenia, zwiększonej wrażliwości na zimno, zaburzeń czynnościowych jelit, pogorszenia jakości skóry, czy wypadanie włosów oraz kruchość paznokci. Przy zaobserwowaniu kilku z tych objawów warto wykonać pewne badania.

Istnieje szereg badań laboratoryjnych, które pomogą precyzyjnie określić kondycję tarczycy oraz ewentualne potrzeby żywieniowe. W kontekście samej tarczycy warto sprawdzić poziomy: hormonu tyreotropowego (TSH), trójjodotyroniny (T3) i tyroksyny (T4) oraz ich wolnych form fT3 i fT4, czy przeciwciał przeciw peroksydazie tarczycowej (anty-TPO) i tyreoglobulinie (anty-TG). W odniesieniu do stanu odżywienia warto wykonać badanie morfologiczne krwi, oznaczenie poziomu ferrytyny (wskaźnika dotyczącego poziomu żelaza w organizmie), witaminy D3 (istotnej w schorzeniach autoimmunologicznych), czy glukozy i insuliny oraz lipidogramu (cholesterolu całkowitego, HDL, LDL i trójglicerydów).

Dużą rolę w chorobie Hashimoto odgrywa poziom spożycia białka w diecie, zatem warto dbać o konsumpcję nieprzetworzonych mięs, czy podrobów, a także jaj, czy nasion roślin strączkowych. Ważna jest również podaż błonnika (np. z produktami pełnoziarnistymi i warzywami), czy produktów fermentowanych (np. ogórków kiszonych, czy kimchi). Znaczenie również ma podaż antyoksydantów obecnych głównie w owocach, warzywach, czy ziołach.

Istotnym aspektem diety w niedoczynności tarczycy Hashimoto jest unikanie nadmiaru jodu, czy produktów wysokoprzetworzonych (bogatych w cukier, czy oleje utwardzone). Spożywane produkty powinny być najczęściej świeże lub gotowane / duszone, jednak nie smażone, czy nadmiernie przypieczone.