Dietą cholesterolową nazywa się sposób żywienia, który ma doprowadzić do redukcji poziomu cholesterolu we krwi.

Poprzez redukcję cholesterolu najczęściej ma się na myśli obniżenie poziomu lipoprotein o niskiej gęstości (LDL) w stosunku do tych o wysokiej gęstości (HDL), a także obniżenie poziomu trójglicerydów (TG) we krwi. Głównymi źródłami spożywczymi tego „niesławnego” związku są produkty pochodzenia zwierzęcego, czyli mięsa, podroby, a także jaja i nabiał. Nie ma jednak wskazań, aby całkowicie rezygnować z tych produktów w diecie cholesterolowej. Większe znaczenie ma bowiem m.in. sposób i stopień przetworzenia elementów potraw (np. unikanie smażenia), ogólna kompozycja diety (np. wysoka podaż błonnika i antyoksydantów), a także ogólna higiena stylu życia (np. unikanie alkoholu i papierosów, dbanie o odpowiedni poziom aktywności fizycznej). Dietę tą poleca się głównie osobom z nienormowymi parametrami lipidogramu (cholesterolu całkowitego, LDL, HDL oraz TG), które chcą uniknąć niebezpiecznych powikłań sercowo-naczyniowych i stosowania leków o szerokim spektrum skutków ubocznych. Prewencyjnie stosować ją mogą również osoby, których wyniki są w normie, jednak w ich rodzinie występowało kilka przypadków chorób sercowo-naczyniowych.

Jednym z elementów dbania o kondycję układu krążenia jest regularna aktywność fizyczna. Usprawnia ona metabolizm poprzez zwiększenie zapotrzebowania na substraty energetyczne, a także poprawia pracę mięśnia sercowego. Dzięki systematycznemu ruchowi, zarówno o charakterze wytrzymałościowym, jak i wytrzymałościowo-siłowym oraz siłowym przepływ krwi przez organizm jest bardziej wydajny i zmniejsza się wtedy ryzyko wystąpienia zatorów, oraz niedotlenienia. Pamiętać należy, aby poziom aktywności dobrać do swoich możliwości wydolnościowych i nie koncentrować się na biciu rekordów. Przekraczanie zdolności regeneracyjnych organizmu skutkować może nasileniem stanów zapalnych, a te niekorzystnie wpływają na prewencję i terapię zaburzeń lipidogramu.

Wysoki poziom cholesterolu może przez długi czas nie dawać objawów, jednak po pewnym czasie zaczyna wywoływać zaburzenia krążenia krwi w organizmie. Zmiany patofizjologiczne w metabolizmie omawianego związku prowadzą do usztywnienia tętnic, bólów kończyn (najczęściej nóg), szybszego męczenia się, kłopotów z koncentracją i pamięcią, a także zmian skórnych.

Zanim przejdzie się do żywieniowej interwencji mającej na celu redukcję poziomu cholesterolu we krwi, warto znać wyjściowe jego poziomy, parametry związane z ryzykiem wystąpienia zespołu metabolicznego, a także stanami zapalnymi w organizmie. Do podstawowych oznaczeń zalicza się morfologię krwi, poziom cholesterolu całkowitego, HDL i LDL oraz trójglicerydów, a także poziom białka C-reaktywnego (CRP; markera stanu zapalnego), czy poziom glukozy i insuliny. Warto skontrolować również ciśnienie tętnicze, czy poziom tkanki tłuszczowej w organizmie.

Na diecie cholesterolowej można zarówno redukować poziom tkanki tłuszczowej, jak i budować masę mięśniową. Nie zaleca się jednak, aby na masie przybierały osoby z nadwagą lub otyłością i towarzyszącym nadciśnieniem i / lub cukrzycą. Pamiętać należy, aby u osób aktywnych z masą ciała w normie nie zwiększać drastycznie podaży kalorycznej podczas okresu rozwoju tkanki mięśniowej i siły. Rozpoczynając od podaży energetycznej na poziomie zapotrzebowania, można co 1 – 2 tygodnie dodawać 200 – 300 kcal, aby uzyskać przyrost na poziomie około 2 - 3 kg ogólnej masy ciała miesięcznie i tego się trzymać. Poza treningiem ukierunkowanym na budowę masy mięśniowej zadbać należy również o regularne treningi typu cardio.