Czy metanabol da mi upragnioną sylwetkę? Część I

W artykule chciałbym rzucić trochę światła na mitologię związaną z jednym z najpopularniejszych środków – metanabolem. Pojawił się na rynku w roku 1956, w USA zaczęto go stosować od 1958 roku, był powszechnie nadużywany przez czołowych kulturystów lat 60, 70, 80 i 90’ XX wieku (m.in. Arnolda Schwarzeneggera, Franka Zane’a, Sergio Olivę czy Doriana Yates'a). Był też głównym środkiem w dopingowym programie w NRD, znanym pod kryptonimem 14,25 [4]. Występuje także pod nazwami dianabol, methandrostenolone. W polskim slangu nazywa się go najczęściej „mietkiem” lub „metką”.

Problem #1 – Brak odpowiedniej diety

Metanabol nie jest magicznym środkiem do zwiększania masy mięśniowej. Żadne sterydy tak nie działają. Na chwilę obecną nawet najbardziej wyrafinowane preparaty farmakologiczne wymagają solidnego treningu i równie przemyślanej diety. Znam wielu młodych ludzi, którzy faszerują się metanabolem, jedząc wg widzimisię: „mniej więcej”. Czy wtedy methandrostenolone nie działa? Zapewnia efekty, ale ... opłakane. Żeby zrozumieć, co napiszę w dalszej części tekstu, musimy na chwilę wrócić do chemicznej budowy metanabolu. Metanabol jest pochodną testosteronu. Zarówno metanabol i jak testosteron posiadają wersje iniekcyjne i oralne. Methandrostenolone aromatyzuje, to znaczy część substancji jest konwertowana w estrogeny. Co ciekawe, budową chemiczną metanabol niewiele różni się od boldenonu (poza dodatkową grupą metylową na pozycji C17 w metanabolu). Jeśli chodzi o efekty estrogenowe – stwierdzono, iż metanabol konwertuje do 17-alfa-metyloestradiolu (o wyższej aktywności od estradiolu) [1]

Skutki tej zmiany w budowie chemicznej metanabolu (c-17 alfa alkilacja) są poważne:

• w przeliczeniu miligram na miligram metanabol jest wielokrotnie silniejszy od boldenonu (ale też bardziej toksyczny),
• metanabol posiada średnią aktywność estrogenową, boldenone znikomą [1],
• metanabol można podawać drogą oralną, boldenone – nie (alfa-alkilacja zwiększa hepatoksyczność, ale pozwala przetrwać kontakt z wątrobą. Efekt pierwszego przejścia to w farmakologii parametr mówiący o tym, ile substancji zostanie utracone przy kontakcie z wątrobą),
• boldenone nadaje się do długotrwałego stosowania (12-16 tygodni), metanabol nie (zalecane są krótkie, kilkutygodniowe „cykle”),
• boldenone można podawać w dużych i bardzo dużych dawkach (nawet 800-1000 mg tygodniowo w przypadku zaawansowanych), metanabol jest silnie toksyczny już w dawce > 50 mg dziennie),
• boldenone jest łagodny dla wątroby, metanabol średnio lub bardzo toksyczny.

Co to znaczy?

Jeżeli Twoja dieta obfituje w węglowodany proste (przekąski, napoje słodzone, słodycze, gainery, carbo) oraz niezdrowe tłuszcze (fast food: hamburgery, frytki, kebab itd..) – stosując metanabol obok wymarzonej muskulatury nabędziesz wiele dodatkowych centymetrów w pasie. Ale to nie wszystko – estrogeny odpowiadają także za otłuszczenie w „kobiecych rejonach” – w tym – piersi. Jeżeli w porę nic z tym nie zrobisz, możesz zostać z piersiami jak kobieta (leczenie operacyjne, czasem terapia hormonalna!). Wiele osób stosując testosteron, metanabol oraz inne aromatyzujące środki powinno zadbać o silną osłonę antyestrogenową (co niestety znacząco zmniejsza przyrosty masy mięśniowej) – mówię o inhibitorach aromatazy (np. arimidex/anastrazol). W niektórych przypadkach koszt stosowania IA stawia pod znakiem zapytania całe przedsięwzięcie.

Problem #2 – Toksyczność

W wielu badaniach nawet niewielkie ilości metanabolu powodowały poważne skutki zdrowotne. Niektórzy rekordziści stosowali gigantyczną dawkę metanabolu -do 0.1 g dziennie.

Przykład #1 – Badanie z 2014 roku, 100 mg metanabolu dziennie = uszkodzenia wątroby [2]

35 latek zamówił z tajskiej strony medykamenty, w tym Danabol DS (metanabol w azjatyckiej odsłonie) Poszkodowany to doświadczony amatorski kulturysta mający masę 120 kg! Na dodatek stosował SAA od przynajmniej 10 lat. Idąc w ślady Arnolda używał 100 mg metanabolu dziennie, przez ostatnie 6 tygodni.

Skutki:

• gorączka 39 stopni,
• tachykardia – zbyt szybka praca serca,
• lekko podwyższone ciśnienie krwi,
• odwodnienie,
• bóle podbrzusza,
• znaczne powiększenie wątroby,
• uszkodzenie wątroby: ALAT (aminotransferaza alaninowa) wynosił: 1231 IU/l(norma wynosi: 5-45 IU/l); dwudziestosiedmiokrotne przekroczenie normy!
• uszkodzenie wątroby: aspAT / AST (aminotransferaza asparaginianowa) wynosił: 1386 IU/l (NORMA: 8-46 IU/l); TRZYDZIESTOKROTNE przekroczenie normy!
• uszkodzenie wątroby: GGT GGT (Gamma-glutamylotransferaza) 133 IU/l, NORMA: < 43
• silne zaburzona praca nerek/uszkodzenia mocznik: 55 mg/dl; NORMA: 9-19.9 mg/dl (skutek stosowania diuretyków),
• przerost serca,
• kompletna blokada układu HPTA, niemożliwe było ustalenie poziomu LH oraz FSH.

Przykład #2 – Badanie z 2011 roku, metanabol + alkohol = same problemy [3]

50 letni mężczyzna przez 6 tygodni skarżył się na „rozlany” ból brzucha, niechęć do jedzenia oraz utratę wagi. Zauważył, że jego mocz nabrał ciemnego koloru, stracił też ponad 9 kg wagi! Co się stało? Przez 6 tygodni stosował metanabol. Co ciekawe, jego wskaźniki wątrobowe wcale nie były znacząco podniesione (aspAT / AST = 61 IU/L, zaś ALAT = 56 IU/L). Podobnie wskaźniki GGT - glutamylotransferaza (24 IU/L) oraz ALP - fosfataza zasadowa (154 IU/L) były w normie.

Niestety, wskaźnik kreatyniny w serum był typowy dla ostrej niewydolności nerek – 200 μmol/L (norma 60-115 μmol/L) – przekroczenie normy o 173%. Dalsze badania wykazały ostrą martwicę tkanek w nerkach oraz cholestazę wewnątrzwątrobową (zaburzenie odpływu żółci z wątroby). W takim przypadku możliwe są dalsze uszkodzenia wątroby oraz żółtaczka. Niestety, pacjent był zakażony wirusem zapalenia wątroby C (HCV) oraz nadużywał alkoholu.

Ile brał metanabolu?

Niestety, niewiele. Przyznał się do stosowania ledwie 20 mg dziennie, dwie dawki po 10 mg metanabolu przez 5 dni w tygodniu. Takie dawkowanie stosował przez 3 tygodnie. Następnie zwiększył dawkę do 30 mg (3 razy dziennie po 10 mg), przez kolejne 5 tygodni (również, 5 dni w tygodniu). Przyznał się do ciężkiego picia w weekendy.

Przykład #3 – Badanie z 1962 roku, śmierć kobiety [5]

71 latka dostawała 10 mg metanabolu dziennie. Doznała zmętnienia umysłowego oraz żółtaczki. Zapadła w śpiączkę wątrobową, 86 dnia po przyjęciu do szpitala zmarła.

Wnioski:

• nawet mała dawka metanabolu może spowodować ciężkie skutki zdrowotne (zwłaszcza, jeśli pijesz alkohol, masz WZW lub inne choroby wątroby, nerek, tarczycy czy serca),
• metanabol nie nadaje się do stosowania w długich cyklach (przez więcej niż 4-6 tygodni),
• nie należy stosować więcej niż 20-40 mg metanabolu dziennie,
• przy nadużywaniu alkoholu nawet dawka 30 mg metanabolu dziennie może spowodować uszkodzenia wątroby oraz nerek,
• nie należy stosować metanabolu razem z innymi hepa i nefrotoksycznymi substancjami (np. trenbolone, winstrol, superdrol, oxymetholone/anapolon, anavar),
• wiele osób latami nadużywa toksycznych SAA bez znaczących skutków zdrowotnych, inne szybko płacą za chęć „bycia wielkim”

Czytaj dalej: Czy metanabol da mi upragnioną sylwetkę? Część II

Redakcja PoTreningu.pl uznaje zjawisko dopingu i stosowania niedozwolonych substancji w sporcie, a także wbrew zaleceniom medycznym, za skrajnie naganne, nieuczciwe i niemoralne. Jakiekolwiek informacje zawarte w artykułach dotyczących dopingu i farmakologii nie mogą być traktowane ani służyć jako instruktaż. Treść artykułów przedstawia jedynie zebrane informacje dotyczące powyższego tematu. Stosowanie dopingu niesie za sobą ryzyko utraty zdrowia oraz w wielu przypadkach nawet utraty życia.