Na łamach naszego serwisu nieraz spotykamy się z komentarzami lub zapytaniami dotyczącymi lordozy. Nie tylko czytelnicy pytają o to, czy posiadają ów lordozę, ale również komentujący artykuły wskazują na to, że u danej osoby się pojawia lordoza. Czym jest lordoza? Czy jest problematyczna? Czy powinniśmy się martwić z jej powodu? Czy termin lordozy jest terminem prawidłowo stosowanym? Odpowiedzi na powyższe pytania postaram się przybliżyć w artykule.
Błędna terminologia
Na początek należy zaznaczyć, że lordoza to pojęcie fizjologiczne i oznacza PRAWIDŁOWE ukształtowanie naszego kręgosłupa. Lordoza jest to wygięcie w stronę brzuszną kolumny kręgosłupa, które znajduje się w odcinku szyjnym, jak i lędźwiowym. Nasz kręgosłup posiada łącznie 4 fizjologiczne wygięcia, które razem tworzą literę podwójnego S, 2 wygięcia kifotyczne w odcinku piersiowym i krzyżowym, jak i 2 wygięcia brzuszne w odcinku szyjnym i lędźwiowym.
Jak już zostało powiedziane wcześniej, tego typu ukształtowanie kręgosłupa jest naturalne i prawidłowe. Pisanie więc o tym, że dana osoba posiada kifozę czy lordozę, nie jest wskazaniem nieprawidłowości. To tak, jakbyśmy napisali, że u danej osoby występują dwie ręce, lewa i prawa - stwierdzamy wyłącznie fakt, będący zjawiskiem naturalnym. Jednak potocznie słowo lordoza jest wykorzystywane w określaniu stanu patologicznego i oznacza zbyt mocne pogłębienie w odcinku lędźwiowym.
Przyczyną pogłębionej lordozy lędźwiowej jest doprowadzenie do dysbalansu mięśniowego. Jest to sytuacja, w której przeciwstawne grupy mięśniowe zaopatrujące dany staw, posiadają niezrównoważone siły mięśniowe. Część mięśni jest zbyt silna i skrócona, a druga strona z kolei osłabiona i wydłużona.
Dlaczego nasz kręgosłup posiada “wygięcia”?
Natura ukształtowała nasz kręgosłup tak, aby człowiek mógł przemieszczać się na dwóch kończynach dolnych. Ukształtowanie tego typu pozwala nam za zachowanie postawy pionowej, ale i nie tylko. Dzięki temu, że posiadamy lordozy i kifozy, jesteśmy w stanie dźwigać znaczne obciążenia.
Kiedy jest więc problem?
Problem zaczyna się wtedy, gdy mamy hiperlordozę (pogłębione zgięcie w odcinku lędźwiowym) lub hipolordozę (wypłaszczenie, zniesienie fizjologicznego zgięcia).
1.Hiperlordoza odcinka lędźwiowego
Przyczyny hiperlordozy lędźwiowej to:
Zbyt mocno napięte struktury mięśniowe, takie jak: prostownik grzbietu w odcinku lędźwiowym, mięsień prosty uda, mięsień biodrowo-lędźwiowy, czasem nawet czworoboczny lędźwi.
Sylwetka osoby posiadającej pogłębioną lordozę lędźwiową (hiperlordozę) przypomina osobę, która mocno wypina pośladki w tył, na wzór “kaczego kupra”.
Istotę problemu prezentuje krótki filmik
Aby przeciwdziałać wadzie postawy tego typu, powinniśmy rozciągać struktury przykurczone.
Do wykonania więc mamy:
Stretch mięśnia prostego uda
Do wykonania samemu
Stretch prostowników w odcinku lędźwiowym
Stretch mięśni biodrowo-lędźwiowych (iliopsoas)
Stretch mięśni czworobocznych lędźwi
Nie tylko rozciąganie jest ważne. Również konieczne jest wzmocnienie tych mięśni, które są osłabione.
Wzmacniamy takie mięśnie, jak:
Mięśnie brzucha
Mięśnie grzbietu
Mięśnie pośladkowe
2. Zniesiona lordoza lędźwiowa, wypłaszczenie
Przyczyny hipolordozy lędźwiowej:
Przyczynami hipolordozy lędźwiowej jest zniesienie i wypłaszczenie fizjologicznego wygięcia w odcinku lędźwiowym. Mamy więc tutaj sytuację odwrotną do tej, która została opisana powyżej.
Zagadnienie dokładnie wyjaśnione jest na poniższym filmie:
Zbyt mocno napięte są zazwyczaj: mięśnie brzucha, mięśnie biodrowo-lędźwiowe oraz grupy mięśni kulszowo-goleniowych.
Mięśnie, jakie należy wzmocnić to: prostowniki grzbietu i pośladki.
Aby przeciwdziałać wadzie postawy tego typu, powinniśmy rozciągać struktury przykurczone.
Do wykonania więc mamy:
Stretching mięśni brzucha
Stretch mięśni biodrowo-lędźwiowych (iliopsoas)
Stretching kulszowo-goleniowych
Wzmacniamy natomiast:
Mięśnie pośladkowe
Mięśnie grzbietu
Podsumowanie
Lordoza jest określeniem prawidłowym, które oznacza jedną z 2 fizjologicznych krzywizn naszych pleców. Termin spłycenia lub pogłębienia lordozy powinien być tym, który jest stosowany do określenia stanu patologicznego ukształtowania grzbietu. Problem zaczyna się wtedy, gdy pojawia się pogłębiona lordoza, przez co nasz tułów posiada mocno wypchnięty brzuch do przodu, jak i pośladki w tył. Na szczęście tego typu defekt należy do wad postawy, przez co jesteśmy w stanie korygować tego typu przypadłości poprzez ćwiczenia rozciągające, jak i wzmacniające. Odpowiednio prowadzona osoba, po około pół roku solidnych ćwiczeń korekcyjnych, powinna cieszyć się już ze znacznej poprawy w wyglądzie ciała.
