Chociaż dość często mówi się i pisze o konieczności powolnej konsumpcji posiłków, to tak naprawdę istnieje stosunkowo niewiele badań analizujących skutki tempa spożywania pokarmu w odniesieniu do reakcji hormonalnej organizmu. W związku z tym grupa japońskich naukowców [Ohkuma T. i wsp.] postanowiła głębiej poznać tę interesującą zależność zapraszając do udziału w badaniu 7275 mężczyzn i kobiet w wieku 40 lub więcej lat. Wśród uczestników były zarówno osoby z prawidłową jak i nieprawidłową glikemią na czczo oraz diabetycy.
Osoby biorące udział w badaniu zostały przydzielone do jednej z czterech grup na podstawie analizy tempa spożywania posiłków. W pierwszej grupie znajdowały się osoby jedzące posiłki wolno, w drugiej – w tempie umiarkowanym, w trzeciej konsumujące potrawy szybko, a w czwartej – bardzo szybko. Okazało się, że tempo spożywania pokarmu skorelowane może być dodatnio ze wzrostem całkowitej masy ciała (badanej przy zastosowaniu wskaźnika BMI), obwodu talii, wzrostem poziomu hemoglobiny glikowanej (HbA1c) we krwi, podwyższonym ciśnieniem skurczowym krwi oraz z zaburzeniami profilu lipidowego.
Powyżej przedstawiona zależność prawdopodobnie związana jest z tym, że osoby jedzące szybciej – jedzą także więcej, co wynika z obniżenia ilości uwalnianych w jelitach: glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1) oraz peptydu YY (PYY). Do takich wniosków skłaniają przynajmniej badania przeprowadzone przez greckich naukowców [Kokkinos A. i wsp]. GLP-1 i PYY nie tylko wpływają na mechanizmy regulujące pobór pokarmu, ale także oddziałują na aktywność innych hormonów takich jak insulina oraz mediatorów stanu zapalnego takich jak kompleks faktora transkrypcyjnego (NF-kB). Fakt ten mógłby tłumaczyć intrygujące wnioski wynikające z próby przeprowadzonej przez japońskich specjalistów.
Podsumowanie
Niezależnie od tego czy zależy nam na szczupłej sylwetce czy ogólnie pojętym zdrowiu warto unikać pośpiechu przy konsumpcji posiłków. Jak wskazują wyniki badań szybkie spożywanie posiłków sprzyja nadwadze i otyłości oraz zaburzeniom gospodarki lipidowej i insulinowo-glukozowej.
