Ziemniaki w diecie odchudzającej

Najlepszy i najgorszy sposób przygotowania ziemniaków

Taki sposób obróbki termicznej zmniejsza straty w witaminach i elektrolitach, których ziemniak jest źródłem. Najgorszą możliwą opcją jest spożywanie ziemniaków smażonych, zwłaszcza w postaci frytek dostępnych w barach szybkiej obsługi. Taka frytka to swego rodzaju koń trojański, w jej wnętrzu kryją się uwodornione kwasy tłuszczowe, najgorszy możliwy tłuszcz. No i tak „zdefiniowane” ziemniaki oczywiście będą tuczyć.

Co więc przemawia za ziemniakiem?

Właściwie przyrządzony ziemniak będzie zawierał całkiem sporo potasu, pewną dawkę magnezu, witamin C i PP oraz błonnika. 100 g surowych ziemniaków dostarcza jedynie 15 – 18 g węglowodanów, a więc 4 – 5 razy mniej niż 100 g kaszy czy ryżu.

Ziemniak jest także jednym z niewielu źródeł skrobi o działaniu alkalizującym. Najistotniejszą kwestią jest jednak dość specyficzny parametr zwany „indeksem sytości”, który odzwierciedla jak szybko po spożyciu konkretnego pokarmu stajemy się głodni.

Za punkt wyjścia uznaje się wartość otrzymaną w wypadku białego chleba wynoszącą SI = 100%, z którą zestawia się wyniki innych pokarmów w postaci ekwiwalentów energetycznych (co oznacza, że wszystkie badane produkty żywnościowe mają tyle samo kalorii).

Gotowane ziemniaki mają wysoki współczynnik sytości równy SI = 323%, co oznacza, że np. 240 kcal spożyte z ziemniaków syci ponad trzy razy bardziej niż 240 kcal spożyte z białego pieczywa. Dla porównania współczynnik sytości dla rogalika croissant wynosi zaledwie SI = 47%.

Podsumowanie

Uczucie sytości po posiłku ma istotne znaczenie dla tego, kiedy i jak bardzo będziemy znowu głodni. W wypadku diet odchudzających, kiedy spożywamy mniej kalorii niż organizm potrzebuje na bieżące wydatki nadmierne uczucie głodu może zaważyć na utrzymaniu reżimu diety.

Istotne jest więc dobierania w taki sposób produktów żywnościowych, by dobrze zaspokajały głów. Ziemniaki należą do produktów żywnościowych, które znakomicie do tego się nadają.