Temat farmakologicznego wspomagania wysiłku fizycznego nadal pozostaje tabu. Badania naukowe przynoszą wiele obserwacji dotyczących stosowania sterydów anaboliczno-androgennych wśród sportowców. Biorą zawodnicy K1, MMA, bokserzy, kolarze, ciężarowcy, pływacy, biegacze, trójboiści, strongmani i wielu innych. Ba, „złota era dopingu wydolnościowego” przy wykorzystaniu 3 generacji EPO – spowodowała, że na wielu trasach np. Tour de France - pozostały niepobite do dzisiaj rekordy.
Najczęściej stosowano:
-
Winstrol (stanazolol) 50% przypadków,
-
Methenolone (primobolan) – 13,3%,
-
Testosteron (różne formy) 10%,
-
Methenolone (primobolan) + winstrol – 6,7%,
-
Nandrolone (Deca durabolin) – 6,7%,
-
Mieszanka (co najmniej 3 SAA lub SAA + diuretyki) – 6,7%,
-
Methandienone (metanabol) – 3,3%,
-
Winstrol + boldenone – 3,3%,
Mieszanki uwzględniały: stanazolol, boldenone i metanabol lub testosteron, metanabol i furosemid (lek moczopędny; używany także do maskowania użycia dopingu).
Z historycznego punktu widzenia Methandrostenolone (znany jako Averbol, Dianabol, Danabol) – w Polsce jako metanabol – wszedł do użycia w roku 1958. Szybko stał się ulubionym sterydem stosowanym np. przez kulturystów (patrz: Schwarzenegger, Munzer). W1965 roku w NRD opracowano zmienioną wersję metanabolu – oral-turinabol. Obie te substancje pozostają w użyciu do dnia dzisiejszego. Już w 1966 roku sportowcom z NRD podawano oral-turinabol. M.in. stwierdzono poprawę wyniku w pchnięciu kulą u pewnej zawodniczki aż o 2 metry, po spożywaniu 2 tabletek po 5 mg – Oral-turinabolu w ciągu 11 tygodni. Wcześniej, w ciągu 14 lat treningu osiągnęła ona odległość prawie 18 m, później w ciągu kilku tygodni podawania farmakologii poprawiła wynik do 20,1 m! Nawet po odstawieniu sterydu – siła bazowa zawodniczki na tyle wzrosła, że jej wyniki poprawiły się średnio o metr.
Aby choć trochę utajnić fakt podawania niedozwolonych substancji zaczęto mówić o Unterstützende Mittel – czyli „środkach wspomagających”.
Osiągnięto następującą poprawę wyników:
-
Pchnięcie kulą (mężczyźni) 2,5 do 4 m,
-
Pchnięcie kulą (kobiety) 4,5 do 5 m,
-
Rzut dyskiem (mężczyźni) – 10-12 m,
-
Rzut dyskiem (kobiety) – 11-20 m,
-
Rzut młotem 6-10 m,
-
Rzut oszczepem (kobiety) 8-15 m,
Czy była to znacząca poprawa? Przykładowo od końca lat 80 do 1996 roku notuje się systematyczny spadek wyników w pchnięciu kulą, rzucie młotem czy dyskiem. W 1996 roku żadna kobieta nie pchnęła kuli dalej niż na odległość większą niż 21 m, tylko dwie uzyskały 20 m, a średnia 10 najlepszych wynosiła 19,89 m. W 1988 roku najlepsze wyniki plasowały się pomiędzy 22,5, a 23 metry!
W 1996 roku nawet mistrzyni olimpijska w rzucie dyskiem osiągnęła mniej niż 70 m, a rekord ustanowiony w NRD w grupie juniorów wynosił 74,4 m (1988 rok). A najlepszy rzut oszczepem z 1996 roku był słabszy o ponad 10,5 m od rekordu z 1988 roku ustanowionego przez 18 latkę.
Złoty medal Igrzysk Olimpijskich z 1996 roku w Atlancie w pchnięciu kulą ustanowiony przez Astrid Kumbernuss (20,56 m) dawałby ledwie szóste miejsce na Igrzyskach w Moskwie (1980 r.). Tam najlepszy wynik wynosił 22,56 m.
Najczęściej wykorzystywane w NRD substancje:
-
Oral-Turinabol (tabletki),
-
Dianabol (metanabol),
-
Testosteron propionat (krótkie estry),
-
Testosterone enanthate (długie estry),
-
Deca durabolin (Nandrolone phenylpropionate czyli 17β hydroxy-19-norandrost-4-en-3-one),
-
Nandrolone decanoate, Deca-Durabolin,
-
Androstendione,
-
hCG,
-
clomid (klomifen; cytrynian klomifenu),
-
oksytocyna,
-
metaamfetamina (pervitin),
-
amfetamina,
-
piracetam,
-
HGH (hormon wzrostu),
-
Mestanolone (metylowane DHT); znane jako STS 646,
-
Steroid substance XII – czyli 11-β-Hydroxy-OT
-
Substancja 482 czyli 4-Chlor-17α-methyl-17β-hydroxy-5α-androst-4-en-3-one,
W podnoszeniu ciężarów w NRD kurację sterydową rozpoczynano w wieku 16-17 lat, choć zdarzały się przypadki podawania farmakologii młodszym dzieciom/nastolatkom.W pływaniu „wspomaganie” stosowano już u 14-latek, terapii poddawano również 14-15 latki – wioślarki.
Warto przytoczyć również dane z lat 90 – dotyczących dopingu w MMA.
Wpadki zaliczyli:
· Royce Gracie (nandrolone)
· Tim Sylvia (stanozolol; UFC 44),
· Josh Burnett,
· Vitor Belfort (4-hydroxytestosterone),
· Paweł Nastula (nandrolone),
· Sean Sherk (nandrolone; UFC 73),
· Hermes Franca (UFC 73),
· Phil Baroni (boldenone oraz stanozolol),
· Jorge Ortiz (nandrolone),
· Johnnie Morton,
· Kita Cope (boldenone);
· Stephan Bodnar (boldenone),
· Kimo Leopoldo (stanozolol),
· Denis Silver (hCG),
· Ali Bagautinov (DMAA, czyli geranium - do niedawna główny składnik "przedtreningówek"),
Najbardziej powinna dziwić obecność na liście nandrolonu – przy obecnych technikach można stwierdzić jego użycie do kilku lat po odstawieniu. Co ciekawe, w 1999 roku w laboratoriach MKOL oznaczono metabolity nandrolonu aż w 343 próbkach! Użycia deca durabolinu w sporcie zabroniono dopiero w roku 1975! Od stycznia 1999 roku do listy dołączyły prekursory nandrolone’u: 19-norandrostenediol oraz 19-norandrostenedion.
Ponadto na 28 wypadków ujawnienia dopingu (9 to sterydy), aż 17 dotyczyło właśnie walk MMA!” (i to tylko w okresie 31 marca 2007 do 6 lipca 2007)
Wg raportu CSAC:
1. Wpadki dopingowe w MMA: 20
2. Wpadki w boksie: 5
3. Wpadki w kickboxingu: 2
Najczęściej wykrywano:
· Wiele sterydów: 4 przypadki,
· Zaburzone proporcje (T/E – testosteron/epitestosteron) – 4
· Metabolity winstrolu – 3
· Metabolity boldenonu – 2
· Metabolity nandrolone’u” 2
· Metabolity prostanozolu – 1
· Estra-4 9-dien-3 17-dione: 1
· Desoxymethyltestosteron: 1
· Marihuana: 13
· Kokaina: 2
· Metaamfetamina: 1
· Amfetamina 1
A co z kulturystami?
Wg danych z badania z 2009 roku - na 202 kulturystów 18.8% stosowało doping (należy rozumieć to w ten sposób, że tylko tylu przyznało się do stosowania dopingu). Wg innych danych od 30 do 60% trenujących amatorsko - stosuje doping.
Wracając do cytowanego badania:
- 81,5% użytkowników SAA zakupiło towar na czarnym rynku,
- 5,2% w aptekach, bez recepty,
- 13,2% w aptekach, mając receptę,
- 60,5% brało przez namowę kolegów,
- 15,8% namówił trener,
- 23,7% zapytało lekarza,
Najczęściej stosowano:
- oxymetholone (anapolon) - 42%,
- nandrolone - 29%,
- 23,7% zawodników - łączyło różne sterydy (np. nandrolone - deca durabolin, oxymetholone -anapolon, metylowany testosteron, oxandrolone - anavar czy methenolone - primobolan)
- 5,3% stosowało inne środki,
A co brał Arnold?
Najsłynniejszemu kulturyście wszechczasów przypisuje się głównie wielkie dawki metanabolu (od 60 do 100 mg dziennie!), dodatkowo nie aromatyzująca pochodna DHT - primobolan (600-1000 mg / tydzień), prawdopodobnie mistrz stosował również deca durabolin (200-300 mg tygodniowo).
Doping jest nadal szeroko obecny w sporcie, nie trzeba zbyt długo szukać – aby znaleźć potwierdzenie w badaniach naukowych. Wg współczesnych danych nawet amatorzy na siłowniach stosują nielegalne wspomagania farmakologiczne (od 30 do 60% ćwiczących, w tym większość przed ukończeniem pierwszego roku treningu).