Dyscypliny sportowe najbardziej nasycone dopingiem.

W jednym z badań uwzględniono okres lat 2000-2009, studium dotyczyło sportowców z Puerto Rico. Uwzględniono 550 zawodników różnych dyscyplin. Z osób stosujących doping w 62% byli to mężczyźni, w 38% kobiety. Średnio 5,4% osób stosowało doping (czytaj: dało się stwierdzić w moczu obecność niedozwolonych środków; bo równie zaawansowane są sposoby unikania kontroli).

Najwięcej przypadków dopingu u sportowców z Puerto Rico ujawniono w:

·        podnoszeniu ciężarów (70%),

·        lekkoatletyce (13,5%),

·        koszykówce (13,5%),

·        zapasach (3%)

Nie stwierdzono użycia dopingu u pływaków, w baseball’u czy szermierce.

Najczęściej stosowano:

• Winstrol (stanazolol) 50% przypadków,

• Methenolone (primobolan) – 13,3%,

• Testosteron (różne formy) 10%,

• Methenolone (primobolan) + winstrol – 6,7%,

• Nandrolone (Deca durabolin) – 6,7%,

• Mieszanka (co najmniej 3 SAA lub SAA + diuretyki) – 6,7%,

• Methandienone (metanabol) – 3,3%,

• Winstrol + boldenone – 3,3%,

Mieszanki uwzględniały: stanazolol, boldenone i metanabol lub testosteron, metanabol i furosemid (lek moczopędny; używany także do maskowania użycia dopingu).

Z historycznego punktu widzenia Methandrostenolone (znany jako Averbol, Dianabol, Danabol) – w Polsce jako metanabol – wszedł do użycia w roku 1958.  Szybko stał się ulubionym sterydem stosowanym np. przez kulturystów (patrz: Schwarzenegger, Munzer). W1965 roku w NRD opracowano zmienioną wersję metanabolu – oral-turinabol. Obie te substancje pozostają w użyciu do dnia dzisiejszego. Już w 1966 roku sportowcom z NRD podawano oral-turinabol. M.in. stwierdzono poprawę wyniku w pchnięciu kulą u pewnej zawodniczki aż o 2 metry, po spożywaniu 2 tabletek po 5 mg – Oral-turinabolu w ciągu 11 tygodni. Wcześniej, w ciągu 14 lat treningu osiągnęła ona odległość prawie 18 m, później w ciągu kilku tygodni podawania farmakologii poprawiła wynik do 20,1 m! Nawet po odstawieniu sterydu – siła bazowa zawodniczki na tyle wzrosła, że jej wyniki poprawiły się średnio o metr.

Aby choć trochę utajnić fakt podawania niedozwolonych substancji zaczęto mówić o Unterstützende Mittel – czyli „środkach wspomagających”.

Osiągnięto następującą poprawę wyników:
 

• Pchnięcie kulą (mężczyźni) 2,5 do 4 m,

• Pchnięcie kulą (kobiety) 4,5 do 5 m,

• Rzut dyskiem (mężczyźni) – 10-12 m,

• Rzut dyskiem (kobiety) – 11-20 m,

• Rzut młotem 6-10 m,

• Rzut oszczepem (kobiety) 8-15 m,

Czy była to znacząca poprawa? Przykładowo od końca lat 80 do 1996 roku notuje się systematyczny spadek wyników w pchnięciu kulą, rzucie młotem czy dyskiem. W 1996 roku żadna kobieta nie pchnęła kuli dalej niż na odległość większą niż 21 m, tylko dwie uzyskały 20 m, a średnia 10 najlepszych wynosiła 19,89 m. W 1988 roku najlepsze wyniki plasowały się pomiędzy 22,5, a 23 metry!

W 1996 roku nawet mistrzyni olimpijska w rzucie dyskiem osiągnęła mniej niż 70 m, a rekord ustanowiony w NRD w grupie juniorów wynosił 74,4 m (1988 rok). A najlepszy rzut oszczepem z 1996 roku był słabszy o ponad 10,5 m od rekordu z 1988 roku ustanowionego przez 18 latkę.

Złoty medal Igrzysk Olimpijskich z 1996 roku w Atlancie w pchnięciu kulą ustanowiony przez Astrid Kumbernuss (20,56 m) dawałby ledwie szóste miejsce na Igrzyskach w Moskwie (1980 r.). Tam najlepszy wynik wynosił 22,56 m.

Najczęściej wykorzystywane w NRD substancje:

• Oral-Turinabol (tabletki),

• Dianabol (metanabol),

• Testosteron propionat (krótkie estry),

• Testosterone enanthate (długie estry),

• Deca durabolin (Nandrolone phenylpropionate czyli 17β hydroxy-19-norandrost-4-en-3-one),

• Nandrolone decanoate, Deca-Durabolin,

• Androstendione,

• hCG,

• clomid (klomifen; cytrynian klomifenu),

• oksytocyna,

• metaamfetamina (pervitin),

• amfetamina,

• piracetam,

• HGH (hormon wzrostu),

• Mestanolone (metylowane DHT); znane jako STS 646,

• Steroid substance XII – czyli 11-β-Hydroxy-OT

• Substancja 482 czyli 4-Chlor-17α-methyl-17β-hydroxy-5α-androst-4-en-3-one,

W podnoszeniu ciężarów w NRD kurację sterydową rozpoczynano w wieku 16-17 lat, choć zdarzały się przypadki podawania farmakologii młodszym dzieciom/nastolatkom.W pływaniu „wspomaganie” stosowano już u 14-latek, terapii poddawano również 14-15 latki – wioślarki.

Warto przytoczyć również dane z lat 90 – dotyczących dopingu w MMA.

Wpadki zaliczyli:

·        Royce  Gracie (nandrolone)

·        Tim Sylvia (stanozolol; UFC 44),

·        Josh Burnett,

·        Vitor Belfort (4-hydroxytestosterone),

·        Paweł Nastula (nandrolone),

·        Sean Sherk (nandrolone; UFC 73),

·        Hermes Franca (UFC 73),

·        Phil Baroni (boldenone oraz stanozolol),

·        Jorge Ortiz (nandrolone),

·        Johnnie Morton,

·        Kita Cope (boldenone);

·        Stephan Bodnar (boldenone),

·        Kimo Leopoldo (stanozolol),

·        Denis Silver (hCG),

·        Ali Bagautinov (DMAA, czyli geranium - do niedawna główny składnik "przedtreningówek"),

Najbardziej powinna dziwić obecność na liście nandrolonu – przy obecnych technikach można stwierdzić jego użycie do kilku lat po odstawieniu. Co ciekawe, w 1999 roku w laboratoriach MKOL oznaczono metabolity nandrolonu aż w 343 próbkach! Użycia deca durabolinu w sporcie zabroniono dopiero w roku 1975! Od stycznia 1999 roku do listy dołączyły prekursory nandrolone’u: 19-norandrostenediol oraz 19-norandrostenedion.

Ponadto na 28 wypadków ujawnienia dopingu (9 to sterydy), aż 17 dotyczyło właśnie walk MMA!” (i to tylko w okresie 31 marca 2007 do 6 lipca 2007)

Wg raportu CSAC:

1.      Wpadki dopingowe w MMA: 20

2.      Wpadki w boksie: 5

3.      Wpadki w kickboxingu: 2

Najczęściej wykrywano:

·        Wiele sterydów: 4 przypadki,

·        Zaburzone proporcje (T/E – testosteron/epitestosteron) – 4

·        Metabolity winstrolu – 3

·        Metabolity boldenonu – 2

·        Metabolity nandrolone’u” 2

·        Metabolity prostanozolu – 1

·        Estra-4 9-dien-3 17-dione: 1

·        Desoxymethyltestosteron: 1

·        Marihuana: 13

·        Kokaina: 2

·        Metaamfetamina: 1

·        Amfetamina 1

A co z kulturystami?

Wg danych z badania z 2009 roku - na 202 kulturystów 18.8% stosowało doping (należy rozumieć to w ten sposób, że tylko tylu przyznało się do stosowania dopingu). Wg innych danych od 30 do 60% trenujących amatorsko - stosuje doping.

Wracając do cytowanego badania:

• 81,5% użytkowników SAA zakupiło towar na czarnym rynku,
• 5,2% w aptekach, bez recepty,
• 13,2% w aptekach, mając receptę,
• 60,5% brało przez namowę kolegów,
• 15,8% namówił trener,
• 23,7% zapytało lekarza,

Najczęściej stosowano:

• oxymetholone (anapolon) - 42%,
• nandrolone - 29%,
• 23,7% zawodników - łączyło różne sterydy (np. nandrolone - deca durabolin, oxymetholone -anapolon, metylowany testosteron, oxandrolone - anavar czy methenolone - primobolan)
• 5,3% stosowało inne środki,

A co brał Arnold?

Najsłynniejszemu kulturyście wszechczasów przypisuje się głównie wielkie dawki metanabolu (od 60 do 100 mg dziennie!), dodatkowo nie aromatyzująca pochodna DHT - primobolan (600-1000 mg / tydzień), prawdopodobnie mistrz stosował również deca durabolin (200-300 mg tygodniowo).

Doping jest nadal szeroko obecny w sporcie, nie trzeba zbyt długo szukać – aby znaleźć potwierdzenie w badaniach naukowych. Wg współczesnych danych nawet amatorzy na siłowniach stosują nielegalne wspomagania farmakologiczne (od 30 do 60% ćwiczących, w tym większość przed ukończeniem pierwszego roku treningu).