Dyscypliny sportowe najbardziej nasycone dopingiem

W jednym z badań uwzględniono okres lat 2000-2009, studium dotyczyło sportowców z Puerto Rico. Uwzględniono 550 zawodników różnych dyscyplin. Z osób stosujących doping w 62% byli to mężczyźni, w 38% kobiety. Średnio 5,4% osób stosowało doping (czytaj: dało się stwierdzić w moczu obecność niedozwolonych środków; bo równie zaawansowane są sposoby unikania kontroli).

Najwięcej przypadków dopingu u sportowców z Puerto Rico ujawniono w:

• podnoszeniu ciężarów – 70%,
• lekkoatletyce – 13,5%,
• koszykówce – 13,5%,
• zapasach – 3%.

Nie stwierdzono użycia dopingu u pływaków, w baseball’u czy szermierce.

Najczęściej stosowano:

• winstrol (stanazolol) – 50% przypadków,
• methenolone (primobolan) – 13,3%,
• testosteron (różne formy) – 10%,
• methenolone (primobolan) + winstrol – 6,7%,
• nandrolone (Deca durabolin) – 6,7%,
• mieszanka (co najmniej 3 SAA lub SAA + diuretyki) – 6,7%,
• methandienone (metanabol) – 3,3%,
• winstrol + boldenone – 3,3%.

Mieszanki uwzględniały: stanazolol, boldenone i metanabol lub testosteron, metanabol i furosemid (lek moczopędny; używany także do maskowania użycia dopingu).

Z historycznego punktu widzenia Methandrostenolone (znany jako Averbol, Dianabol, Danabol) – w Polsce jako metanabol – wszedł do użycia w roku 1958. Szybko stał się ulubionym sterydem stosowanym np. przez kulturystów (patrz: Schwarzenegger, Munzer). W1965 roku w NRD opracowano zmienioną wersję metanabolu – oral-turinabol. Obie te substancje pozostają w użyciu do dnia dzisiejszego. Już w 1966 roku sportowcom z NRD podawano oral-turinabol. M.in. stwierdzono poprawę wyniku w pchnięciu kulą u pewnej zawodniczki aż o 2 metry, po spożywaniu 2 tabletek po 5 mg – Oral-turinabolu w ciągu 11 tygodni. Wcześniej, w ciągu 14 lat treningu osiągnęła ona odległość prawie 18 m, później w ciągu kilku tygodni podawania farmakologii poprawiła wynik do 20,1 m! Nawet po odstawieniu sterydu – siła bazowa zawodniczki na tyle wzrosła, że jej wyniki poprawiły się średnio o metr.

Aby choć trochę utajnić fakt podawania niedozwolonych substancji zaczęto mówić o Unterstützende Mittel – czyli „środkach wspomagających”.

Osiągnięto następującą poprawę wyników:

• pchnięcie kulą (mężczyźni) – 2,5 do 4 m,
• pchnięcie kulą (kobiety) – 4,5 do 5 m,
• rzut dyskiem (mężczyźni) – 10-12 m,
• rzut dyskiem (kobiety) – 11-20 m,
• rzut młotem – 6-10 m,
• rzut oszczepem (kobiety) – 8-15 m.

Czy była to znacząca poprawa?

Przykładowo od końca lat 80 do 1996 roku notuje się systematyczny spadek wyników w pchnięciu kulą, rzucie młotem czy dyskiem. W 1996 roku żadna kobieta nie pchnęła kuli dalej niż na odległość większą niż 21 m, tylko dwie uzyskały 20 m, a średnia 10 najlepszych wynosiła 19,89 m. W 1988 roku najlepsze wyniki plasowały się pomiędzy 22,5, a 23 metry!

W 1996 roku nawet mistrzyni olimpijska w rzucie dyskiem osiągnęła mniej niż 70 m, a rekord ustanowiony w NRD w grupie juniorów wynosił 74,4 m (1988 rok). A najlepszy rzut oszczepem z 1996 roku był słabszy o ponad 10,5 m od rekordu z 1988 roku ustanowionego przez 18 latkę.

Złoty medal Igrzysk Olimpijskich z 1996 roku w Atlancie w pchnięciu kulą ustanowiony przez Astrid Kumbernuss (20,56 m) dawałby ledwie szóste miejsce na Igrzyskach w Moskwie (1980 r.). Tam najlepszy wynik wynosił 22,56 m.

Substancje najczęściej wykorzystywane w NRD

• Oral-Turinabol – tabletki,
• dianabol – metanabol,
• testosteron propionat – krótkie estry,
• testosterone enanthate – długie estry,
• deca durabolin – Nandrolone phenylpropionate czyli 17β hydroxy-19-norandrost-4-en-3-one,
• nandrolone decanoate, Deca-Durabolin,
• androstendione,
• hCG,
• clomid (klomifen; cytrynian klomifenu),
• oksytocyna,
• metaamfetamina (pervitin),
• amfetamina,
• piracetam,
• HGH (hormon wzrostu),
• mestanolone (metylowane DHT); znane jako STS 646,
• steroid substance XII – czyli 11-β-Hydroxy-OT
• substancja 482 czyli 4-Chlor-17α-methyl-17β-hydroxy-5α-androst-4-en-3-one.

W podnoszeniu ciężarów w NRD kurację sterydową rozpoczynano w wieku 16-17 lat, choć zdarzały się przypadki podawania farmakologii młodszym dzieciom/nastolatkom.W pływaniu „wspomaganie” stosowano już u 14-latek, terapii poddawano również 14-15 latki – wioślarki.

Dane z lat 90 dotyczących dopingu w MMA

Wpadki zaliczyli:

• Royce Gracie (nandrolone),
• Tim Sylvia (stanozolol; UFC 44),
• Josh Burnett,
• Vitor Belfort (4-hydroxytestosterone),
• Paweł Nastula (nandrolone),
• Sean Sherk (nandrolone; UFC 73),
• Hermes Franca (UFC 73),
• Phil Baroni (boldenone oraz stanozolol),
• Jorge Ortiz (nandrolone),
• Johnnie Morton,
• Kita Cope (boldenone);
• Stephan Bodnar (boldenone),
• Kimo Leopoldo (stanozolol),
• Denis Silver (hCG),
• Ali Bagautinov (DMAA, czyli geranium - do niedawna główny składnik "przedtreningówek").

Najbardziej powinna dziwić obecność na liście nandrolonu – przy obecnych technikach można stwierdzić jego użycie do kilku lat po odstawieniu. Co ciekawe, w 1999 roku w laboratoriach MKOL oznaczono metabolity nandrolonu aż w 343 próbkach! Użycia deca durabolinu w sporcie zabroniono dopiero w roku 1975! Od stycznia 1999 roku do listy dołączyły prekursory nandrolone’u: 19-norandrostenediol oraz 19-norandrostenedion.

Ponadto na 28 wypadków ujawnienia dopingu (9 to sterydy), aż 17 dotyczyło właśnie walk MMA!” (i to tylko w okresie 31 marca 2007 do 6 lipca 2007)

Według raportu CSAC:

• Wpadki dopingowe w MMA – 20,
• Wpadki w boksie – 5,
• Wpadki w kickboxingu – 2.

Najczęściej wykrywano:

• wiele sterydów – 4 przypadki,
• zaburzone proporcje (T/E – testosteron/epitestosteron) – 4,
• metabolity winstrolu – 3,
• metabolity boldenonu – 2,
• metabolity nandrolone’u” – 2,
• metabolity prostanozolu – 1,
• estra-4 9-dien-3 17-dione – 1,
• desoxymethyltestosteron – 1,
• marihuana – 13,
• kokaina – 2,
• metaamfetamina – 1,
• amfetamina – 1.

A co z kulturystami?

Według danych z badania z 2009 roku - na 202 kulturystów 18.8% stosowało doping (należy rozumieć to w ten sposób, że tylko tylu przyznało się do stosowania dopingu). Według innych danych od 30 do 60% trenujących amatorsko - stosuje doping.

Wracając do cytowanego badania:

• 81,5% użytkowników SAA zakupiło towar na czarnym rynku,
• 5,2% w aptekach, bez recepty,
• 13,2% w aptekach, mając receptę,
• 60,5% brało przez namowę kolegów,
• 15,8% namówił trener,
• 23,7% zapytało lekarza.

Najczęściej stosowano:

• oxymetholone (anapolon) - 42%,
• nandrolone - 29%,
• 23,7% zawodników łączyło różne sterydy (np. nandrolone - deca durabolin, oxymetholone -anapolon, metylowany testosteron, oxandrolone - anavar czy methenolone - primobolan)
• 5,3% stosowało inne środki.

A co brał Arnold?

Najsłynniejszemu kulturyście wszechczasów przypisuje się głównie wielkie dawki metanabolu (od 60 do 100 mg dziennie!), dodatkowo nie aromatyzująca pochodna DHT - primobolan (600-1000 mg / tydzień), prawdopodobnie mistrz stosował również deca durabolin (200-300 mg tygodniowo).

Podsumowanie

Doping jest nadal szeroko obecny w sporcie, nie trzeba zbyt długo szukać – aby znaleźć potwierdzenie w badaniach naukowych. Według współczesnych danych nawet amatorzy na siłowniach stosują nielegalne wspomagania farmakologiczne (od 30 do 60% ćwiczących, w tym większość przed ukończeniem pierwszego roku treningu).