Magnez poprawia tolerancję węglowodanową

Nie tylko na nerwy

Magnez w reklamach telewizyjnych z jednej strony przedstawiany bywa jako „dodatek antystresowy”, który „koi nerwy”, a z drugiej – jako składnik diety pozwalający utrzymać odpowiedni poziom energii. Faktycznie oba walory pierwiastek ten posiada, niemniej jednak nie można jego biologicznej roli sprowadzać jedynie do tych dwóch aspektów, gdyż jest ona o wiele, wiele szersza. Magnez bierze udział w około trzystu reakcjach biochemicznych zachodzących w ustroju uczestnicząc m.in. w przewodzeniu impulsów nerwowych, w skurczach mięśni, w procesach termoregulacji, kontroli ciśnienia tętniczego i wielu innych. To jednak nie wszystko. Pierwiastek ten wpływa także na niezwykle ważny dla pracujących nad sylwetką osób parametr – tzw. tolerancję węglowodanową.

Czym jest tolerancja węglowodanowa?

Tolerancja węglowodanowa odnosi się do reakcji organizmu na spożycie węglowodanów i powiązana jest nierozerwalnie z tzw. wrażliwością insulinową, czyli zdolnością komórek (mięśniowych, wątrobowych, tłuszczowych) do reagowania na sygnały nadawane przez hormon regulujący gospodarkę węglowodanową, czyli przez insulinę (insulina obniża poziom glukozy we krwi, transportując ją do tkanek obwodowych i wątroby).

Wrażliwość insulinowa uzależniona jest od wielu czynników takich jak choćby:

• jakościowy i ilościowy skład diety,
• stan odżywienia organizmu we wszystkie niezbędne składniki pokarmowe,
• poziom tkanki tłuszczowej,
• aktywność fizyczna,
• czas trwania snu,
• wiek,
• natężenie stresu,
• uwarunkowania genetyczne,
• i kilka innych.

Słaba wrażliwość insulinowa jest czynnikiem komplikującym pracę nad sylwetką. Sprawia ona bowiem, że organizm łatwiej gromadzi tłuszcz i mniej chętnie buduję mięśnie. Poprawa tego parametru metabolicznego jest więc aspektem kluczowym w drodze do wymarzonej formy. Okazuje się, że jednym z czynników mogących wpływać na wrażliwość insulinową jest — uwaga — spożycie magnezu.

Magnez a tolerancja węglowodanowa

Dane naukowe wskazują, iż magnez pełni ważną rolę w przebiegu reakcji biochemicznych związanych z wydzielaniem insuliny przez komórki beta trzustki, oraz że jego niedobór upośledza funkcję receptora insulinowego. Tak więc wywiera on wpływ dwukierunkowy, zarówno na poziomie syntezy wspomnianego hormonu jak i reakcji, jakie wywołuje na poziomie komórek docelowych.

Zaburzenia w sekrecji insuliny oraz w odbieraniu sygnałów przez nią nadawanych przez tkanki docelowe, powodować może:

• zwiększenie łaknienia,
• spadek termogenezy,
• nasilenie tworzenia i gromadzenia tłuszczu w ustroju,
• spowolnienie syntezy białek mięśniowych i tkanki mięśniowej,
• rozwój wielu chorób takich jak miażdżyca i cukrzyca.

Niedobory magnezu, które dotyczą znacznej części naszego społeczeństwa, upośledzają tolerancje węglowodanową sprawiając, że przy diecie zasobnej w produkty będące źródłem węgli stosunkowo łatwo można wypracować dodatkowe centymetry i kilogramy tłuszczu zapasowego. Przeprowadzone w ostatnich latach badania wykazały, iż zwiększenie podaży magnezu wywiera pozytywny wpływ na wrażliwość insulinową. Co ciekawe efekt ten występuje również u osób bez stwierdzonych niedoborów tego pierwiastka. Tak więc zapewnienie dodatkowych jego dawek poprzez zwiększenie spożycia konwencjonalnej żywności dostarczającej tego pierwiastka czy też poprzez odpowiednio dobraną suplementację może stanowić dobre rozwiązanie w każdym wypadku!

Podsumowanie

Magnez jest pierwiastkiem o szerokiej roli biologicznej, która obejmuje nie tylko wpływ na układ nerwowy, ale także oddziaływanie na gospodarkę insulinowo-glukozową. Zapewnienie odpowiedniej podaży tego składnika ma istotne znaczenie dla poprawy wrażliwości insulinowej, co pociąga za sobą polepszenie tolerancji węglowodanowej, która jest niezwykle ważna zarówno dla sylwetki jak i dla ogólnie pojętego zdrowia.