Szczególnie kiedyś było zupełnie inaczej:
Dymitry Klokov, wybitny rosyjski ciężarowiec – wystąpił na zawodach kulturystycznych, a jego sylwetka dla tysięcy ludzi stanowi wzór do naśladowania (fotografie do znalezienia np. w grafice google),
Svend Karlsen jako antykulturystyczny trójboista – wygrał zawody kulturystyczne Mr Norway (później był słynnym strongmanem, mistrzem World’s Strongest Man w roku 2001),
Arnold Schwarzenegger (7-krotny Mr Olympia) startował początkowo w podnoszeniu ciężarów, choć informacje na ten temat są niepełne (lata 1963-1965). Arnold Schwarzenegger wygrał międzynarodowe zawody trójbojowe 30 października 1966 roku, osiągając 170 kg w przysiadzie, 165 kg w wyciskaniu leżąc, 250 kg w martwym ciągu [1,2] . W wieku 19 lat, w 1967 roku wystąpił na zawodach trójbojowych w Monachium, zajął drugie miejsce, zaliczył wyciskanie leżąc z ciężarem 170 kg (374 lbs), przysiad 200 kg (440 lbs) oraz martwy ciąg 280 kg (616 lbs); uwaga, wg błędnej informacji z magazynu „Flex” opublikowanej w 2005 roku, te zawody miały odbyć się w 1966 roku. W w swoich ostatnich zawodach trójbojowych 5 maja 1968 roku zaliczył przysiad z ciężarem 215 kg, wycisnął leżąc 200 kg oraz podniósł 310 kg w martwym ciągu [1,2] co dało mu pierwsze miejsce,
Ronnie Coleman – jeden z najwybitniejszych kulturystów wszechczasów (8-krotny Mr Olympia) – zaczynał swoją przygodę ze sportami siłowymi od zawodów w martwym ciągu, podniósł 330 kg w 1994 roku w Teksasie,
Morgan Aste – jeden z najsilniejszych kulturystów wszechczasów z powodzeniem startuje w zawodach strongman (m.in. zaliczył wyciskanie 6 x 250 kg na ławce, bez koszulki do wyciskania oraz 360 kg w spacerze farmera),
Aby nie rozwlekać tematu, o którym można z miejsca napisać 250 stron maczkiem - kilka kluczowych kwestii. Oczywiście, każdy trener ma swoją wizję, warto jednak bazować na treningu szkół mających osiągnięcia w trójboju siłowym czy podnoszeniu ciężarów. Bardzo dobrym źródłem informacji są np. artykuły Christiana Thibaudeau (m.in. do znalezienia tutaj: https://www.t-nation.com/all-articles/authors/christian-thibaudeau ), nie do pogardzenia są poradniki, filmy i inne materiały sygnowane przez Dave’a Tate: http://www.elitefts.com/author/davetate/. Bardzo dobrym źródłem informacji są filmy, takie jak: „Defranco super strength”, „Exercise Index Squat-Deadlift DVD” czy też filmy z serii: „Olympic Style Weightlifting”. Część z nich można znaleźć w sieci, niech każdy rozważy sam, czy korzystać z często nielegalnie udostępnianych danych. Przykładowe programy treningowe (m.in. szkoły Westside Barbell), opisy ćwiczeń, filmy dotyczące podnoszenia ciężarów, można znaleźć tutaj:
http://www.exrx.net/WeightTraining/Weightlifting.html
Ilość treningów w tygodniu:
minimum 3, tak naprawdę 2 sesje siłowe to tylko podtrzymanie wyników. Jeśli masz czas i chęci z pewnością możesz rozłożyć trening na 4 dni.
Sposób ułożenia treningu:
zapomnij od razu o metodach kulturystycznych. To się nie sprawdzi w modelu treningu ukierunkowanym na budowanie siły. Dodać należy, iż dla osób ze stażem treningowym mniejszym niż 3 lata zalecane są początkowo metody kulturystyczne, niewyszukane, specjalistyczne treningi siłowe. Po prostu jest za wcześnie na tak dużą intensywność, małą objętość i częstotliwość sesji.
Ile wynoszą przerwy między seriami w treningu nastawionym na budowę siły? Przynajmniej 1-2 minuty w seriach rozgrzewkowych oraz 3-6 minut w części głównej treningu (>90% ciężaru maksymalnego).
Jak wygląda metoda ciężkoatletyczna? Wg M. Kruszewskiego („Podnoszenie ciężarów i kulturystyka”) wygląda to następująco:
Najpierw ogólny zarys treningu ciężkoatletycznego:
- 80-85% ciężaru maksymalnego (CM)
- 3-5 powtórzeń w serii
- 3-4 serie ćwiczenia
Dalej:
- 90-95% ciężaru maksymalnego (CM)
- 2-3 powtórzeń w serii
- 3-5 serii ćwiczenia
Dla przysiadów wygląda to następująco: zakładamy, iż zawodnik ma rekord 150 kg na pełny przysiad (pośladkami do samego dołu, ATG – czyli ass to grass).
A więc:
Część wstępna; rozruch, rozgrzewka (np. zaczynając od 60 kg, skok co 20 kg):
- 60 kg x 5 powtórzeń,
- 80 kg x 5 powtórzeń,
- 100 kg x 5 powtórzeń,
Część zasadnicza sesji:
- 3 x 110 kg
- 3 x 120 kg
- 3 x 125 kg
Część zasadnicza cd.
- 3 x 135 kg
- 2 x 140 kg
- 2 x 142,5 kg
Jak widać, trening ten charakteryzuje się niewielką objętością, wysoką intensywnością.
Jak rozłożyć trening w skali tygodnia?
Można skorzystać np. z modelu treningu na 4 dni, proponowanego przez Christiana Thibaudeau: [3]
- poniedziałek: wyciskanie nad głowę stojąc + boje uzupełniające
- wtorek: przysiady ze sztangą + boje uzupełniające
- środa: dzień wolny od treningu
- czwartek: wyciskanie sztangi leżąc + boje uzupełniające
- piątek: dzień wolny od treningu
- sobota: martwy ciąg + boje uzupełniające
- niedziela: dzień wolny od treningu
Ogólnie autor przyjął, iż w poniedziałek z barkami trenujemy triceps, we wtorek z przednią częścią uda - pośladki oraz brzuch, klatkę piersiową z tricepsem (w czwartek) oraz tył uda, dolny odcinek grzbietu, górną część grzbietu, biceps oraz mięśnie stabilizujące w sobotę.