Czym się charakteryzuje bigoreksja? Mężczyźni z dysmorfią mięśniową często wykazują niezadowolenie ze swojego ciała (wydaje im się, że są za mało „przypakowani”), nietypowe podejście do diety (mają obsesję związaną z budowaniem„masy”), częściej sięgają po sterydy anaboliczno-androgenne, cierpią z powodu zaburzeń lękowych, wahań nastroju i zaburzeń związanych z odżywianiem.
W nowych klasyfikacjach amerykańskich brakuje bigoreksji, ale za to jest zaburzenie obrazu ciała w tym zaburzenie dysmorficzne dotyczące ilości mięśni.
Uwaga: Istnieje też zaburzenie dysmorficzne dotyczące wyglądu sylwetki, które wcale nie musi mieć nic wspólnego z ilością muskulatury.
Na pewnych zawodach poznałem chudą jak patyk kobietę, która miała obsesję „treningu i zdrowej diety”, ewidentnie nadal sądziła, że jest „za gruba” i że „musi się odchudzać”. Zapewne problem dotyczy sporej części nastolatek i młodych kobiet.
Co powoduje dysmorfia?
Mężczyźni z dysmorfią mięśniową często opisują wstyd, zakłopotanie i pogorszenie funkcjonowania społecznego i zawodowego w związku z ich stanem.
W jednym z badań oceniono trenujących w skali obsesyjno-kompulsywnej Yale-Browna. Okazało się, że 50% spędzało ponad 3 godziny dziennie myśląc o swojej muskulaturze. 58% wydawało się, że są „za mali” i „ciągle nie w formie”, więc unikali ekspozycji swojego ciała na widok publiczny, 54% badanych w ogóle nie miało kontroli (albo niewielką) nad obsesją treningu i stosowania diety. Dwóch badanych zgłosiło rezygnację z dobrze płatnej pracy zawodowej, aby pracować w siłowniach, gdzie przy okazji mogli „pakować”.
Naukowcy twierdzą, iż kulturyści wykazują zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, czyli OCD, uzależnienie behawioralne, problemy ze zdrowiem psychicznym oraz zaburzenie dysmorficzne / zaburzenie obrazu ciała, czyli dysmorfię lub bigoreksję. OCD charakteryzuje obecność następujących objawów: obsesji, kompulsji, lęku o różnym nasileniu, spowolnienia oraz często towarzyszących objawów depresyjnych i depersonalizacji.
Jak często występują zaburzenia dymorficzne?
W jednym z badań z 2016 r. oszacowano, iż bigoreksja (lub inne podobne zaburzenia dotyczące wyglądu sylwetki) dotyczą 12.7% mężczyzn i 4.2% kobiet, którzy rozpoczęli służbę w armii USA. Osoby które cierpią z powodu zaburzeń postrzegania swojej sylwetki, o wiele częściej sięgają po legalne i nielegalne środki, by „schudnąć” (kobiety; ryzyko było nawet pięciokrotnie wyższe) lub by „budować masę” (również; pięciokrotnie większe ryzyko u osób cierpiących z powodu zaburzeń, w porównaniu do zdrowej grupy kontrolnej).
Podsumowanie
W populacji ogólnej zaburzenia dymorficzne dotyczą od 1,7% do 2,4% osób. W populacji nastolatków i młodych dorosłych częstość występowania rośnie i może dotyczyć od 2 do 5% osób. Nie wiadomo, ilu kulturystów cierpi z powodu takich zaburzeń, ale można przypuszczać, że jeszcze więcej niż rekrutów wojskowych w USA.
Treści prezentowane na naszej stronie mają charakter edukacyjny i informacyjny. Dokładamy wszelkich starań, aby były one merytorycznie poprawne. Pamiętaj jednak, że nie zastąpią one indywidualnej konsultacji ze specjalistą, która jest dostosowana do Twojej konkretnej sytuacji.
