Czy Metanabol może zaszkodzić nastolatkowi? Czy warto brać Metanabol?

Co to jest Metanabol?

Metandienone, methandrostenolone znany jest pod handlowymi nazwami Dianabol, Metanabol i innymi. Jest pochodną metylowanego testosteronu. W latach 50. XX wieku szukano środka do stosowania w tabletkach, gdyż iniekcje np. testosteronu są uciążliwe. Niemniej Metanabol posiada również wersję iniekcyjną na oleju (rzadko spotykaną, obecnie praktycznie tylko na czarnym rynku). Efektem poszukiwań był methandrostenolone.

Metanabol – mocny czy słaby?

Niech nikogo nie zmylą opisy w Internecie. Popularna „metka” jest jednym z najsilniejszych środków dostępnych na rynku. Proszę zbytnio nie sugerować się tabelkami dostępnymi w sieci. Często przeliczniki anaboliczność/androgenność dotyczą badań przeprowadzonych na zwierzętach i w konsekwencji część z nich dotyczyła wielce egzotycznego mięśnia dźwigacza odbytu albo wpływu danego środka na prostatę. Ogólnie przyjmuje się, iż korzystniejsza jest wyższa anaboliczność (zwiększona synteza białek mięśniowych), a niekoniecznie preparat musi być silnym androgenem (gdyż niesie to za sobą określone skutki uboczne np. wpływ na obniżenie głosu, wzrost owłosienia i inne zmiany maskulinizujące u pań).

Niestety jak pisałem, wspomniane „tabelki” i „przeliczniki” nie muszą być zgodne z prawdą. Ponadto, jeśli ktoś wierzy, iż dany środek jest nieszkodliwy, bo „szczury przeżywają kosmiczne dawki”, to może się srogo zawieść. Dlaczego? Szczury mają się nijak do człowieka. Wystarczy przytoczyć dane naukowe. Człowieka może zabić 100 mg atropiny (choć niektórzy przeżyli kontakt z 1 g substancji). Atropina jest antagonistą acetylocholiny (neuroprzekaźnika), bywa stosowana jako odtrutka w zatruciach tabunem, sarinem, somanem oraz np. środkami fosforoorganicznymi pestycydami, insektycydami; w małych dawkach stosowana w okulistyce). Szczur jest w stanie wytrzymać dawkę od 500 do 875 mg atropiny na kg masy ciała, to tak jakby człowiekowi o masie 80 kg podać 70 gramów atropiny (dawka śmiertelna co najmniej dla 70 osób, przyjmując, iż zabija 1 g atropiny).

Ponadto osoby, które twierdzą, że np. trenbolone jest silniejszy, nie uwzględniają, iż większość Metanabolu nie dociera do krwi, gdyż jest tracona w kontakcie z wątrobą. Środki iniekcyjne mogą dotrzeć do krążenia w większości bez problemów. Ponadto dawkowanie trenbolonu to np. 300-400 mg tygodniowo, a niewiele osób decyduje się na 60 mg methandrostenolonu dziennie. Miligram na miligram Dianabol jest naprawdę potężny, niewiele preparatów może się z nim równać. Czy to dobra, czy zła wiadomość? Niestety, w farmakologii „siła” oznacza także bardziej odczuwalne, twardsze skutki uboczne leku, mniejszy margines bezpieczeństwa. I tak właśnie jest z Metanabolem. Cena, jaką należy zapłacić za chwilowe efekty, może być zbyt duża.

Czego mogę się spodziewać, biorąc sterydy anaboliczno-androgenne?

Przede wszystkim warto pamiętać, iż niezależnie od drogi podawania SAA wywołują negatywne efekty dla nerek i wątroby (niejednokrotnie dla obu narządów równocześnie). Pewien 28-latek, kulturysta, dostał żółtaczki. Przez blisko 3 miesiące stosował 10-50 mg metanabolu dziennie oraz 50 mg winstrolu iniekcyjnego co drugi dzień. Mimo odstawienia SAA stan 28-latka pogarszał się w ciągu kolejnych 7 tygodni, rozwinęła się niewydolność nerek.

Jakie działania niepożądane mogą być związane ze sterydami anabolicznymi?

• Cukrzyca – Metanabol zwiększa insulinooporność i pogarsza tolerancję glukozy.
• Choroby wątroby – takie jak guzy wątroby i torbiele (gruczolaki, a nawet rak wątrobowo-komórkowy, jeśli ktoś znacząco nadużywa farmakologii). Metanabol jest jednym z najbardziej toksycznych dla wątroby preparatów (niezależnie jak jest podawany). Opisywano przypadki ciężkiej choroby wywołanej Metanabolem. Pewien 120 kg kulturysta stosował kosmiczną dawkę 100 mg Metanabolu dziennie, trafił do szpitala z gorączką, przerostem wątroby, bólem podbrzusza, uszkodzeniami wątroby (stwierdzono kilkudziesięciokrotne przekroczenie normy), uszkodzeniami nerek, odwodnieniem i przerostem serca. Nie oznacza to, że mniejsze dawki „metki” nie mają wpływu na wątrobę. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę z faktu, iż niekiedy silne, rozległe uszkodzenia wątroby wcale nie muszą się manifestować w badaniach krwi. U pewnego kulturysty stwierdzono obecność 2 guzów wątroby (6 i 12 cm), a wcale nie wskazywały na to wyniki badań krwi.
• Trądzik, przetłuszczanie się skóry i włosów.
• Wypadanie włosów na głowie – łysienie związane z oddziaływaniem środka na włosy, w dużej mierze jest uwarunkowane genetycznie, ale istnieje takie ryzyko.
• W przypadku kobiet – nieregularne miesiączki, głębszy głos u kobiet i inne efekty związane z wirylizacją.
• Nadmierne owłosienie – twarzy, zwiększenie się ilości włosów na plecach, ramionach i innych rejonach ciała (hirsutyzm). U kobiet SAA mogą powodować rośnięcie wąsów, pojawienie się zarostu i znaczący wzrost ilości owłosienia w rejonach, w których normalnie nie występuje tak obficie. Nie muszę dodawać, iż może mieć to druzgoczący wpływ dla samooceny pań (która i tak jest zwykle zaniżona, z różnych powodów, szczególnie w okresie dojrzewania). U nastolatków i dorosłych mężczyzn SAA mogą mieć wpływ na gęstość owłosienia (szczególnie w rejonie grzbietu, ramion i klatki piersiowej). Nie musi być to estetyczne ani funkcjonalne.
• Choroby nerek – wywołane pośrednio nadciśnieniem lub bezpośrednio, toksycznym wpływem np. Metanabolu na nerki; niedawno z powodu choroby nerek w wieku 32 lat odszedł jeden z najbardziej znanych w serwisie Youtube zawodników; wielu kulturystów miało kłopoty z nerkami, Sven Karlsen stracił kiedyś nerkę.
• Choroby sercowo-naczyniowe – takie jak zawał serca i udar mózgu -odnotowano dziesiątki zgonów sportowców, którzy byli zdecydowanie za młodzi, aby cierpieli z powodu rozwiniętej miażdżycy; niedawno z powodu zatoru płucnego związanego ze skrzepem odszedł w wieku 49 lat jeden z najbardziej znanych zawodników i trenerów John Meadows.
• Zmieniony nastrój – drażliwość, zwiększona agresja, depresja lub skłonności samobójcze - niekiedy błędnie przypisuje się samobójstwa nastolatków stosowaniu SAA, niemniej istnieje takie ryzyko; wpływ na agresję jest mitologizowany w mediach, ale możliwy.
• Zmiany stężenia cholesterolu i innych lipidów we krwi – powiązane z ryzykiem sercowo-naczyniowym, miażdżycą, stłuszczeniem wątroby itd.
• Wysokie ciśnienie krwi – powiązane z ryzykiem sercowo-naczyniowym, niewydolnością nerek i serca itd.
• Ginekomastia – nieprawidłowy rozwój gruczołów sutkowych u mężczyzn powodujący powiększenie piersi. Metanabol jest jednym z najsłynniejszych środków w kontekście wywoływania przerostu tkanki w okolicy piersi. W wielu wypadkach jedynym sposobem leczenia jest operacyjna korekta powstałych zmian.
• Kurczenie się jąder – wbrew obiegowym, błędnym opiniom nie może skurczyć się sama tkanka penisa, ale jądra jak najbardziej, bo Metanabol hamuje wytwarzanie testosteronu. Ze zmniejszeniem się rozmiaru jąder jest powiązany późniejszy spadek jakości nasienia, bezpłodność itd. Niektóre środki potrafią odwrócić ten proces, ale nie zawsze da się naprawić i cofnąć wszystkie patologiczne zmiany.
• Azoospermia – brak plemników w nasieniu; po wielu miesiącach stosowania różnorakich środków, niemniej takie ryzyko istnieje, nawet w przypadku kilkutygodniowego „cyklu”.
• Bezpłodność – jest to kwestia wysoce indywidualna, niemniej takie ryzyko istnieje, szczególnie w przypadku nastolatków. Uderzamy w układ hormonalny, który nie jest do końca rozwinięty, ani ugruntowany.
• Zahamowany wzrost nastolatków – może się zdarzyć, iż młody człowiek nie osiągnie maksimum, które ma „zaprogramowane” genetycznie.
• Ryzyko infekcji wirusowych lub bakteryjnych – z powodu niesterylnych zastrzyków (iniekcyjna wersja Metanabolu). Wszystkie SAA działają też immunosupresyjnie, dlatego „na cyklu” jest łatwiej zachorować.

Podsumowanie

Istnieje niewiele korzyści z sięgania po Metanabol, jest po prostu za toksyczny, przynosi pewne zyski, ale nieproporcjonalne w stosunku do kosztów zdrowotnych. Z tego samego powodu należy unikać preparatów SARM (które okazały się groźne dla wątroby) oraz „prohormonów” (dopingu sprzedawanego w przebraniu suplementów diety). Nikt nie udowodnił, by dało się zmniejszyć toksyczności Dianabolu dla wątroby, stosując „leki osłonowe”. Jest to jeden z najsilniej zakorzenionych mitów dotyczących SAA.