DAA (kwas D-asparaginowy) a poziom testosteronu

Badanie naukowe #1

DAA (kwas D-asparaginowy; D-Aspartic Acid) jest kolejnym „boosterem”. Jak prezentuje się wpływ DAA na poziom testosteronu, u ludzi?

W jednym z badań wzięto pod uwagę:

• skład ciała (ilość mięśni, tłuszczu),
• siłę mięśni,
• ilość hormonów we krwi.

W czasie 28 dni podawania DAA oraz prowadzenia treningu oporowego. Wytrenowani mężczyźni w czasie 28 dni otrzymywali codziennie 3 g placebo lub 3 g DAA. Przed i po eksperymencie ustalono skład ciała, siłę mięśni, poziom hormonów oraz ilość DAA oraz oksydazy d-asparginianu w serum. Skład ciała i siła mięśni zmieniły się tylko wskutek prowadzenia treningu siłowego.

Ilość testosteronu wolnego i całkowitego, poziom LH, GnRH, poziom estradiolu – był taki sam w grupach treningu siłowego oraz treningu siłowego z dodatkiem DAA. Grupa DAA miała nieco wyższy poziom DDO w serum.

Wpływ DAA na układ podwzgórze - przysadka mózgowa - jądra - HPTA (hypothalamus - pituary - testis - axis) – jest zerowy. Nie stwierdzono efektu anabolicznego ani erogenicznego na mięśnie szkieletowe.

Niestety, to nie jedyne badanie które mówi o znikomym działaniu DAA na człowieka.

Badanie naukowe #2

Kolejny eksperyment dotyczył komercyjnego produktu o nazwie NMDA - firmy Muscle Warfare. Miał być to „dopalacz” testosteronu. NMDA - zawiera nie tylko D-aspartic acid (DAA), N-metylowany-D-aspartat, trimetyl-glicynę ale także S-Adenozylometioninę. Wg zapewnień producenta powyższa mieszanka jest „100 razy mocniejsza” od DAA!

Na łamach “Journal of Sports Science and Medicine” opublikowano badanie amerykańskich naukowców poświęcone wspomnianemu preparatowi.

W ciągu 28 dni, 20 wytrenowanym siłowo zawodnikom podawano:

• 1,78 g placebo,
• lub 1,78 g NMDA.

W trakcie podawania preparatu prowadzono trening siłowy, 4x w tygodniu w układzie góra/dół – 2x górna część ciała oraz 2x dolna część ciała. Mężczyźni co najmniej rok przed rozpoczęciem eksperymentu trenowali siłowo, 3x w tygodniu. Wiek of 21.42 ± 3.16 roku, wzrost 1.81 ± 0.07 m, waga ciała 79.1 ± 16.13 kg.

Uwarunkowania dietetyczne:

• mężczyźni spożywali 1,27 do 1,32 g białka na kilogram masy ciała w grupie placebo oraz 1,21 do 1,34 g w grupie „boostera”,
• odpowiednio dostarczano około 4 g węglowodanów (na kg m.c.) oraz 1,3 - 1,4 g tłuszczu (na kg m.c.),
• średnio dostarczano 32,56 do 35,48 kcal na kilogram masy ciała w grupie placebo oraz 33,16 do 38,65 w grupie „boostera”. Osoba ważąca 80 kg spożywała od 2604 kcal do 2838 kcal (w grupie placebo) oraz nieco więcej w grupie „boostera”.

Ochotników szczegółowo zbadano i z eksperymentu wykluczono:

• Osoby które w ciągu ostatnich 3 miesięcy stosowały suplementy (oprócz multiwitamin),
• Sterydy w ciągu ostatnich 6 miesięcy (wpływ na układ HPTA).

Zmierzono:

• skład ciała (ilość mięśni, tłuszczu),
• siłę mięśni (wyciskania nogami oraz wyciskanie leżąc na ławce),
• ilość kortyzolu (serum),
• prolaktynę,
• testosteron całkowity oraz wolny,
• hormon luteinizujący – LH,
• GnRH,
• estradiol.

Pomiarów dokonano przed podawaniem preparatu oraz dzień po zakończeniu.

Wyniki

• Nie zmieniła się ilość tkanki tłuszczowej oraz ilość wody w ciele,
• Całkowita i beztłuszczowa masa ciała zwiększyły się w obu grupach, ale niestety jedynie w odpowiedzi na trening siłowy,
• Stwierdzono zwiększenie siły dolnej części ciała, ale znów tylko w odpowiedzi na trening siłowy – suplementacja NMDA nie miała żadnego wpływu na wyniki,
• Wpływ na hormony „boostera testosteronu” okazał się zerowy; testosteron całkowity oraz wolny, LH, GnRH, estradiol, kortyzol, prolaktyna – bez zmian w obu grupach,
• Testosteron wolny (pg·ml-1) w grupie boostera- przed eksperymentem 106,54 – po: 106,85.

Co gorsza – preparat zawiera także Tongcat Ali - Korzeń Eurycoma Longifolia – a więc pod dużym znakiem zapytania stoi skuteczność tej substancji. Jedynym sprawdzonym sposobem na zwiększenie ilości testosteronu pozostaje wsparcie farmakologiczne (np. HTZ). Jednak podobna kuracja niesie wiele zagrożeń i wymaga dodatkowych, szczegółowych badań (np. serca i układu krążenia, poziomu hormonów, morfologii krwi, enzymów wątrobowych itd.). DAA pozostaje ciekawym – ale niestety całkiem obojętnym dla człowieka wynalazkiem.