Użycie dwóch kijków do jazdy na nartach to wynalazek datowany dopiero na XVIII-XIX wiek, wcześniej stosowano jeden, długi kij. W Wg różnych źródeł, w narciarstwie biegowym do połowy XIX wieku używano jednego kija. W Polsce dopiero od końca XIX wieku spotykało się użycie dwóch kijów (co nie znaczy, że użycie było na szerszą skalę). A od narciarstwa (szczególnie biegowego) do nordic walkingu już wcale nie tak daleko. Sama dyscyplina została zarejestrowana dopiero w 1997 roku.
Dla kogo nordic walking? Jest uważany za jedną z najbezpieczniejszych aktywności, w szczególności polecany osobom w podeszłym wieku (w tym z chorobami stawów), pod odniesieniu kontuzji (w trakcie rehabilitacji).
Nordic walking to w istocie tylko nieco ulepszone chodzenie, zwykłe marsze, dostępne dla każdego sprawdzą się równie dobrze. Pod kątem redukcji tkanki tłuszczowej bez wątpienia istnieją lepsze aktywności (bieganie, w szczególności interwałowe/HIIT, fartlek, rytmy, przebieżki, podbiegi; treningi kompleksowe, metaboliczne, TABATA). Pod względem ilości spalanych kalorii nordic walking plasuje się daleko za bieganiem, pływaniem czy treningami siłowymi. Jednak dla osób z kontuzjami czy w podeszłym wieku – większość najlepszych aktywności będzie niedostępna, wtedy marsze (w tym nordic walking) będą cennym urozmaiceniem.
Jako aktywność ważna dla zdrowia układu sercowo-naczyniowego, poprawy wytrzymałości, sprawności - nordic walking sprawdzi się tak samo jak marsze czy jogging.
Marsze nordyckie opisywane są m.in. następująco:
„Poprzez kompleksowy przebieg ruchu za jednym zamachem wykształcone i trenowane są cztery z pięciu podstawowych zdolności motorycznych (siła, wytrzymałość, koordynacja i ruchliwość).”
Autorów trochę ponosi fantazja, gdyż ruchliwość nie jest żadną zdolnością motoryczną. Siła- wskutek marszy rośnie w nikłym stopniu (żadna aktywność oparta o tlenowe systemy energetyczny nie poprawi znacząco siły), wytrzymałość – również w ograniczonym zakresie, koordynacja – w pewnym stopniu. Nordic walking (podobnie jak marsze i biegi) w niewielkim stopniu poprawia gibkość (choć istnieje grupa ćwiczeń rozciągających przy wykorzystaniu kijków). Bez wątpienia nordic walking nie zwiększa mocy ani szybkości. Jeśli chodzi o zwalczanie stresu – dowolny regularnie prowadzony wysiłek fizyczny przyniesie rezultat.
Nordic walking może być ciekawą opcją dla osób w podeszłym wieku, z chorobami układu krążenia, cukrzycą, problemami ze stawami. Pozostali mogą poszukać bardziej intensywnych zajęć, szybciej przynoszących rezultaty. W każdym wypadku, jeśli celem aktywności jest rekreacja – mierzalne efekty (np. zmniejszenie ilości tkanki tłuszczowej) mogą zejść na drugi plan. Dla takich osób nordic walking może być idealną formą wypoczynku np. w górach, nad morzem – gdzie oprócz radości z marszu można cieszyć oko pięknymi widokami
