Arbuz zwyczajny, w przeciwieństwie do panujących przekonań, uprawiany jest jako warzywo. Nazywa się go również kawonem i zalicza do gatunku roślin z rodziny dyniowatych. Nie bez przyczyny arbuz i dynia mają wiele cech wspólnych.
Zasadniczo jednak różnią się one od siebie smakiem.
Arbuz jest orzeźwiający i słodki. Przyczynia się do tego zawartość kwasu jabłkowego i cytrynowego. Arbuz zawiera 92% wody, dlatego dobrze gasi pragnienie.
Zawiera jednak niewielką ilość witamin i minerałów. Ceni się go jednak za wysoką zawartość przeciwutleniaczy, które opóźniają proces starzenia i hamują rozwój komórek nowotworowych.
Arbuz jest stosunkowo niskokaloryczny. W 100g dostarcza jedynie 30kcal, z czego ponad 7,5g to węglowodany. Dostarcza niewielkie ilości wapnia, magnezu, fosforu, potasu, cynku, a także witaminy C, A, E oraz witamin z grupy B.
Jak już wspomniałam wyżej, jest bogaty w przeciwutleniacze takie jak likopen, beta-karoten, luteina, zeaksantyna i kryptoksantyna, które pomagają chronić organizm przed rozwojem chorób nowotworowych. Ponadto, arbuz działa moczopędnie, dlatego poleca się go w chorobach nerek i infekcjach układu moczowego.
Arbuz jest bardzo często niesłusznie eliminowany z diety przez osoby będące na diecie redukcyjnej, za sprawą wysokiego indeksu glikemicznego.
Indeks glikemiczny arbuza wynosi 72. Zalicza się więc do grupy produktów o wysokim IG. Indeks glikemiczny wynoszący 70 oznacza, że po spożyciu 50 gram węglowodanów pochodzących z danego produktu, poziom glukozy wzrośnie o 70 procent, tak jak po spożyciu 50 gram czystej glukozy.
Indeks glikemiczny jednak nie zawsze odzwierciedla rzeczywistą reakcję naszego organizmu, ponieważ nie odnosi się do ilości węglowodanów w danej porcji. Gdy spożywamy podobnej wielkości porcje dwóch produktów o tym samym IG, stężenie glukozy we krwi będzie rosnąć słabiej po żywności zawierającej mniej węglowodanów.
Ilość węglowodanów w porcji arbuza ważącej około 150 g wynosi około 10-12g. Oznacza to, że arbuz posiada wysoki IG, ale niski ŁG (ładunek glikemiczny), tak więc zjedzenie jednej porcji nie będzie miało znaczącego wpływu na poziom cukru we krwi i związanych z tym konsekwencji.
Mimo tego, że arbuz składa się głównie z wody i pewnej ilości cukru, znajdziemy w nim kilka ciekawych substancji. Są to wymienione wcześniej przeciwutleniacze, a także cytrulina. Według badań, arbuz stanowi najbogatsze źródło naturalnej L-cytruliny (w 100 g znajduje się 300 mg). Cytrulina, rozszerzając światło naczyń krwionośnych, powoduje efekt tzw. „pompy mięśniowej”, w konsekwencji którego dochodzi do zwiększenia objętości mięśni w trakcie ćwiczeń.
Podsumowując, mimo tego, że arbuz nie jest bogatym źródłem witamin i minerałów może stanowić ciekawy element diety i świetnie gasić pragnienie. Mimo wysokiego indeksu glikemicznego, nie powinny obawiać się go osoby będące na diecie, gdyż charakteryzuje się on niskim ładunkiem glikemicznym.
