Kluczem wydaje się być rodzaj i intensywność podejmowanego wysiłku. Aktywność fizyczna musi być dostosowana do indywidualnych możliwości organizmu. Treningi ponad nasze siły do niczego dobrego nie doprowadzą, a mogą być przyczyną kontuzji. Ostatnimi czasy jednak coraz większą uwagę zwraca się jak ważna jest odpowiednio ukierunkowana aktywność fizyczna w leczeniu i zapobieganiu osteoporozie.
W wypadku większość ludzi szczyt gęstości mineralnej kości przypada na trzecią dekadę życia i następnie stopniowo się obniża wraz z upływem czasu. Mniejsza gęstość mineralna kości oznacza większe ryzyko wystąpienia osteoporozy, wszelkiego rodzaju urazów i złamań.
Badania naukowe jednak dowodzą, że w wypadku osób aktywnych fizycznie proces ten udaje się zahamować lub spowolnić na tyle, że różnica w masie kostnej pomiędzy nawet rekreacyjnymi sportowcami a osobami prowadzącymi siedzący tryb życia może być znaczna.
Dla zachowania odpowiedniego stanu zdrowia kości wskazane są ćwiczenia fizyczne, które zmuszają do pracy „wbrew grawitacji”. Odpowiedni dobrany trening siłowy, ale również pływanie, tenis, jogging, czy nawet spacery mogą wyraźnie wspomóc stan zdrowia aparatu ruchu.
Ważne jest przy tym, by ćwiczyć regularnie, minimum 30 minut dziennie, minimum 3 razy w tygodniu. Należy pamiętać, że wszelkie formy aktywności, które wywołują ból lub dyskomfort mogą przynieść efekt odwrotny do zamierzonego!
Aktywność fizyczna stanowi jeden z elementów zapobiegania osteoporozie, innym ważnym czynnikiem profilaktycznym jest również dieta bogata w wapń i witaminę D, oraz deficytowa w pokarmy będące źródłem substancji niekorzystnie wpływających na bilans wapniowy (jak np. napoje typu „cola”, znaczne ilości alkoholu).
Warto zadbać o stan zdrowia kości już w młodym wieku, by móc cieszyć się zdrowiem i dobrą kondycją również w późniejszych etapach życia
