Tezę sprawdzili naukowcy, Hardaway Chun-Kwan Chan i wsp. [1]. W badaniu uczestniczyło 16 osób. Grupa eksperymentalna (EG, n = 8) wykonała w sumie 12 sesji treningu kolarskiego, sprinterskiego w okresie 4 tygodni, a grupa kontrolna (CG, n = 8) nie trenowała w żaden specjalny, dodatkowy sposób. Zarówno osoby z grupy EG, jak i CG zostały poinstruowane, aby podtrzymywały swoją zwykłą codzienną aktywność podczas 4-tygodniowego okresu testowego.
Jak wyglądał trening interwałowy?
Interwencja składała się z 12 sesji treningu kolarskiego w ciągu 4 tygodni. Każda sesja składała się z powtarzających się 30-sek. sprintów na mechanicznie hamowanym ergometrze rowerowym (Monark Ergomedic 874E, Szwecja) z oporem odpowiadającym 7,5% masy ciała uczestnika. Uczestnicy byli zachęcani do ciągłego pedałowania tak szybko, jak to możliwe przez cały okres 30 sek. Podczas 4-min. okresu odpoczynku, między sprintami pedałowali z najniższym oporem i niską kadencją (wypoczynek aktywny). Liczba sprintów wzrastała o jeden co tydzień. Ilość treningów w pierwszym tygodniu wyniosła 4 sprinty, a ostatni tydzień to 7 sprintów.
Wyniki:
grupa wykonująca interwały na rowerze poprawiła wynik w naprzemiennych sprintach o 13.4% (test yoyo, czyli naprzemienne sprinty, 2 serie po 20 m sprintu + 10 sek. aktywnego wypoczynku między podejściami; następnie test powtarzano). Liczyła się największa łączna pokonana odległość. Test przerywano, gdy osoba biegająca nie była w stanie nadążyć 2x pod rząd). Grupa kontrolna o poprawiła wyniki o 2.4 %,
grupa wykonująca interwały na rowerze zwiększyła maksymalne pochłanianie tlenu o 7.8%, grupa kontrolna odnotowała spadek o 0.2%,
grupa wykonująca interwały na rowerze zwiększyła moc o 9.8%, grupa kontrolna straciła 4.8% mocy,
nie stwierdzono różnic w czasie sprintu na 30 m,
nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic w teście zwinności i szybkości (był to sprint: 5 m, nawrót, 10 m, nawrót, 5 m i koniec biegu), to znaczy, że mimo wszystko grupa wykonująca interwały na rowerze poprawiła wyniki we wspomnianym teście, a grupa kontrolna nieco pogorszyła swoje wyniki.
Wnioski:
Intensywny, interwałowy trening na ergometrze lub rowerze spinningowym ma przełożenie na biegi interwałowe, szczególnie jeśli są to testy wytrzymałościowe. O wiele mniejsze przełożenie znajdzie taki trening w trakcie pojedynczego sprintu na 30 m.
Źródła:Referencje: Hardaway Chun-Kwan Chan „Sprint cycling training improves intermittent run performance” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5850992/
Treści prezentowane na naszej stronie mają charakter edukacyjny i informacyjny. Dokładamy wszelkich starań, aby były one merytorycznie poprawne. Pamiętaj jednak, że nie zastąpią one indywidualnej konsultacji ze specjalistą, która jest dostosowana do Twojej konkretnej sytuacji.