Bieganie długodystansowe wywołuje wiele skutków ubocznych. Często prowadzi do rozpadu czerwonych krwinek, rozpadu mięśni, krwawień z układu pokarmowego, pojawienia się białka w moczu, wzrostu tropininy T (zwykle, gdy nie występują rozległe uszkodzenia mięśni świadczy o uszkodzeniu lub zawale mięśnia sercowego). Biegacze są też narażeni na uszkodzenia nerek.
A jaki wpływ ma bieganie na stężenie glukozy we krwi?
Obserwowano biegacza w trakcie imprezy, biegu gdzie do pokonania było 1005 km w 8.5 dnia (bieg Sydney – Melbourne). Był to 38 latek ważący 55.5 kg przy wzroście 171.5 cm. Wcześniej biegał 240-320 km tygodniowo przygotowując się do wyzwania, jakie stanowił bieg na 1005 km. Zawodnik dostarczał na każdą godzinę biegu 42 g polimerów glukozy (600 ml napoju zawierającego 70 g węglowodanów w litrze; produkt: Maximum, firma: Bio-Organics). Krew pobierano przed dużymi posiłkami. Stężenie glukozy na czczo 3 dni przed biegiem wynosiło 5.1 mmol/L (norma wynosi od 3.3 do 5.5 mmol/L, czyli od 70 do 99 mg/dL). Mężczyzna ukończył bieg w 199 h ze średnim tempem 6.04 km/h. Podczas biegu dostarczył 220.2 MJ (~52594 kcal) z tego 9% stanowiły proteiny, 65% stanowiły węglowodany i 26% tłuszcze.
Wyniki
stężenie glukozy w ciągu prawie 9 dni nie spadło poniżej 5.8 mmol/L, gdyż biegacz zapewnił ciągły dopływ glukozy w postaci odżywki i posiłków,
biegacz tracił każdego dnia na cele energetyczne od 78 do 88 g białka dziennie (czytaj maksymalnie w ciągu 9 dni biegu stracił 792 g mięśni, a to tłumaczy czemu bieganie długodystansowe jest niezalecane w dyscyplinach bazujących na sile, mocy lub szybkości),
5 dnia biegu wystąpiła lekka ketonuria (ciała ketonowe w moczu), najprawdopodobniej była związana z hiperglikemią,
najprawdopodobniej u biegacza wystąpiła kwasica metaboliczna, gdyż ekipa wspierająca zawodnika stwierdziła, iż nieproporcjonalnie często oddychał w stosunku do swojego tempa biegu (hiperwentylacja; typowo występuje ona np. przy kwasicy ketonowej cukrzycowej). Naukowcy spekulują, iż stało się tak przez względny niedobór insuliny wywołany brakiem snu (zawodnik spał tylko 31.5 h w ciągu tych prawie 9 dni),
kwasica wiąże się ze zwiększonym wydalaniem wapnia i fosforanów w moczu. Utrata wapnia i fosforanów może przyczyniać się do uszkodzeń kości oraz zaburzać procesy „wbudowywania” protein w mięśniach.
Wnioski: przy biegu długodystansowym nie występuje spadek stężenia glukozy we krwi, jeśli zapewni się stały dowóz „paliwa” (np. węglowodanów z odżywki – może być to carbo, vitargo, vextrago, maltodekstryny, skrobia, glukoza itd.).
Źródła:1. P.J.Abernethy and B. Eden “Changes in blood glucose levels during a 1005-km running race: a case study” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1478971/pdf/brjsmed00021-0068.pdf 2. Br J Urol. 1987 Feb;59(2):133-6. Haematuria following a marathon run: source and significance. 3. Dagna M. Bobilewicz. „Przegląd medycyny laboratoryjnej”. 4. Kathleen Deska PAGANA, Timothy J. PAGANA„Testy laboratoryjne i badania diagnostyczne w medycynie” 5. Beata Sulikowska, Jacek Manitius „Kwasica metaboliczna” https://podyplomie.pl/wiedza/wielka-interna/1142,kwasica-metaboliczna
Treści prezentowane na naszej stronie mają charakter edukacyjny i informacyjny. Dokładamy wszelkich starań, aby były one merytorycznie poprawne. Pamiętaj jednak, że nie zastąpią one indywidualnej konsultacji ze specjalistą, która jest dostosowana do Twojej konkretnej sytuacji.