Witamina C jest niezbędnym składnikiem naszej diety, a jej niedobory mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia, a nawet – życia. W codziennych realiach deficyt witaminy C zdarza się niezmiernie rzadko, niemniej biorąc pod uwagę, że jej optymalne spożycie może być wyższe niż sugerują obowiązujące normy uznać należy, że nie wszyscy dostarczają jej w wymaganych dawkach. Warto wiedzieć, że w grupie ryzyka ewentualnych niedoborów znajdują się osoby z zaburzeniami gospodarki insulinowej, które – jak się okazuje – wcale nie są takie rzadkie!
Witamina C – czym jest i jak działa?
Witamina C, czyli - kwas L-askorbinowy to organiczny związek chemiczny z grupy nienasyconych alkoholi polihydroksylowych. Jest wyjątkowo nietrwała i łatwo ulega utlenieniu. Witamina C pełni w organizmie ludzkim szereg ważnych funkcji. Stanowi niezbędny składnik, a do najważniejszych jej zadań zaliczyć można m.in.:
„nadzorowanie” syntezy białek tkanki łącznej, wpływ na działanie układu immunologicznego, (wysokie dawki wit. C mogą być korzystne przy pierwszych objawach przeziębienia lub grypy)
udział w syntezie hormonów sterydowych,
uczestnictwo w przemianach aminokwasów
Obfitym źródłem witaminy C są przede wszystkim pokarmy pochodzenia roślinnego takie jak owoce i warzywa (zboża i orzechy zawierają zazwyczaj jej bardzo niewiele). Co ciekawe, wbrew obiegowym przekonaniom witamina C występuje także w pokarmach zwierzęcych, m.in. w podrobach i szpiku kostnym.
Witamina C a zaburzenia gospodarki insulinowej
Badanie naukowe wskazują, że zaburzenia gospodarki insulinowo-glukozowej wpływają na metabolizm kwasu askorbinowego, a w szczególności na jego wchłanianie i wydalanie z ustroju, a także transport dokomórkowy. Witamina C posiada wspólny system transportu z glukozą związki te mogą konkurować ze sobą o dostęp do odpowiednich nośników. Przewlekła hiperglikemia występująca przy zaburzeniach gospodarki insulinowo-glukozowej może powodować wewnątrzkomórkowy niedobór witaminy C przez kompetycyjne blokowanie jej transportu. Dodatkowo, hiperglikemia i hiperinsulinemia kompensacyjna nasilają wydalanie kwasu askorbinowego z moczem.
W sytuacji, w której permanentnie utrzymuje się w organizmie podwyższony poziom glukozy dochodzić może do specyficznej sytuacji, gdzie w miejsce kwasu askorbinowego do komórek transportowany jest kwas dehydroaskrobionowy (czyli wstępnie utleniona postać witaminy C, która jest elektrycznie obojętna i podlega innych mechanizmom transportu). Zmiana równowagi w poziomie kwasu askorbinowego i dehydroaskrobionwego prowadzi do obniżenia zdolności buforujących nadmiar wolnych rodników w środowisku wewnątrzkomórkowym. Nasilenie reakcji rodnikowych natomiast sprzyja zaburzeniom gospodarki insulinowo-glukozowej. I tak błędne koło się zamyka.
Zalecenia
Osoby, których dotyczy problem zaburzeń gospodarki insulionowo-glukozowej (m.in. diabetycy, osoby otyłe, chore na PCOS, etc), powinny zwrócić uwagę na dzienną podaż witaminy C starając się zwiększyć jej podaż ponad wartości uznane za RDA. Trudno powiedzieć jakie dawki witaminy C będą w takich wypadkach optymalne, niemniej biorąc pod uwagę, iż jest to związek bardzo dobrze tolerowany w ilościach kilkukrotnie większych niż RDA (które wynosi 75 – 90mg), śmiało można spożywać dawki wynoszące 200 – 500mg na dobę lub nawet więcej (choć większe ilości trudno dostarczyć z konwencjonalnej żywności).
Treści prezentowane na naszej stronie mają charakter edukacyjny i informacyjny. Dokładamy wszelkich starań, aby były one merytorycznie poprawne. Pamiętaj jednak, że nie zastąpią one indywidualnej konsultacji ze specjalistą, która jest dostosowana do Twojej konkretnej sytuacji.
