Cellulit przedstawiany bywa często jako jeden z głównych problemów estetycznych, dotykających kobiety w różnym wieku. Temat dotyczący skutecznych metod walki z tą przypadłością często pojawia się zarówno w rozmaitych artykułach jak i w codziennych dyskusjach. Niestety, znaczna część powielanych informacji nie ma rzetelnego uzasadnienia, a popularne zabiegi mające na celu zwalczenie problemu charakteryzują się niezweryfikowaną obiektywnie skutecznością. Dotyczy to również antycellulitowych suplementów diety.
W treści niniejszego opracowania przedstawione zostaną zarówno mechanizmy odpowiedzialne za powstawanie cellulitu, a w kolejnym – suplementacyjne sposoby walki z tym jakże powszechnym i przysparzającym frustracji problemem.
Czym jest i kogo dotyka cellulit?
Cellulitem nazywane są zmiany w ukształtowaniu skóry, które cechują się tworzeniem charakterystycznych, nieregularnych zgrubień, przypominających wyglądem "skórkę pomarańczową" (stąd też ta właśnie obiegowa nazwa używana jest zamiennie z terminem „cellulit”). Przypadłość ta dotyka niemal tylko i wyłącznie kobiet i w obrębie płci pięknej ma w zasadzie charakter powszechny.
Stopnie nasilenia cellulitu
- Stopień I
W tym przypadku w pozycji leżącej lub stojącej, rejon skóry dotkniętej cellulitem jest względnie gładki, zmiany natomiast uwidoczniają się w wyniku uszczypnięcia lub w trakcie skurczu mięśnia.
- Stopień II
Objawy uwidaczniają się jedynie w pozycji stojącej, przy przybraniu pozycji leżącej – problem nie manifestuje się w widoczny sposób.
- Stopień III
Wyraźne pofałdowania skóry oraz efekt „skórki pomarańczy” pojawiają się tak w pozycji stojącej, jak i leżącej.
Mechanizmy rozwoju cellulitu
Cellulit jest problemem o złożonej etiologii. U jego podłoża, wbrew częstym sugestiom, nie leżą raczej czynniki zapalne, ale w większym stopniu genetyczne i hormonalne. Uważa się, że kluczową rolę w rozwoju cellulitu odgrywają hormony płciowe - estrogeny, czego dowodem jest nasilenie tego zjawiska u kobiet w okresach i stanach fizjologicznych, kiedy poziom tychże hormonów jest szczególnie wysoki. Stan taki ma miejsce np. w czasie ciąży jak i również w okresie stosowania hormonalnej terapii zastępczej. Dodatkowo, na potwierdzenie powyższej zależności może świadczyć fakt, iż cellulit jest najbardziej widoczny w miejscach, w których gromadzenie tkanki tłuszczowej związane jest właśnie z aktywnością estrogenów, mowa oczywiście o okolicy pośladkowo-udowej. Pewien wpływ na powstawanie cellulitu mają oczywiście również masa i skład ciała, choć zdarza się niekiedy i tak, że u kobiet szczupłych natężenie problemu jest wyższe niż u kobiet z nadmierną masą ciała, co znowuż wskazuje na rolę innych czynników niż tylko te powiązane z ilością tkanki tłuszczowej w ustroju.
Cellulit od podszewki
Cellulit postrzegany bywa jako problem natury estetycznej, powiązanej z miejscowym gromadzeniem tłuszczu i wody. W praktyce jednak, z fachowego punktu widzenia, cellulit określany jest jako nieprawidłowość, dotycząca tkanki podskórnej, przebiegająca z patologiczną zmianą struktury zarówno tkanki tłuszczowej jak i - tkanki łącznej oraz z upośledzeniem mikrokrążenia. Ze względu na występujące zaburzenia przepływu krwi i chłonki cellulit powiązany jest z występowaniem charakterystycznych obrzęków międzytkankowych i zwłóknień. W efekcie skóra drastycznie zmienia swój wygląd i strukturę, dochodzi do jej zwiotczenia, a obrzmienie naskórka i poszerzenie porów, wraz z pojawiającymi się zagłębieniami, wynikającymi z nieregularnego napięcia, tworzą typowy dla tej przypadłości efekt „pomarańczowej skórki”.
Kto jest narażony?
Oczywiście w grupie ryzyka rozwoju cellulitu są… kobiety. Czy wszystkie? No niestety raczej tak. Pierwsze symptomy problemu mogą pojawiać się już w okresie dojrzewania, kolejne nabyte w ciągu okresu dorosłości mogą utrzymywać się do późnej starości… Niemniej jednak, z pewnym prawdopodobieństwem można wyróżnić szereg uwarunkowań i czynników, które sprzyjają powstawaniu cellulitu, kluczowe znaczenie mieć jednak zawsze płeć . Cellulit u mężczyzn jest raczej rzadkością, a jeśli występuje u panów to świadczy najczęściej o zaburzeniach hormonalnych, takich jak niedobór androgenów i nadmiar estrogenów.
Wracając do czynników predysponujących, należy podkreślić, że z racji tego iż istotne znaczenie w rozwoju problemu pełnią estrogeny, dlatego szczególnie narażone na występowanie cellulitu są kobiety z wysokim poziomem tych hormonów. Ma to miejsce zwłaszcza w trakcie ciąży czy w przebiegu stosowania środków hormonalnych zawierających hormony płciowe (HTZ, antykoncepcja). Potencjalny efekt mogą też wywierać związki estrogenowe zawarte w żywności. Póki co brakuje jednak rzetelnych danych naukowych potwierdzających tę zależność, skazani jesteśmy wiec jedynie na spekulacje. Owe spekulacje nie mogą być traktowane jako twarde, naukowe fakty, ale za nimi również kryje się pewna logika – więcej na ich temat w dalszych częściach artykułu.
Wpływ innych czynników
Oprócz bezpośredniego wpływu estrogenów istnieje też prawdopodobieństwo oddziaływania innych czynników towarzyszących, które mogą odpowiadać za powstawanie cellulitu.
Natknąć się można m.in. na wzmianki dotyczące oddziaływania w tej materii czynników takich jak:
- katecholaminy,
- prolaktyna,
- kortyzol,
- insulina.
Trudno zweryfikować finalny wpływ wymienionych hormonów na problem cellulitu, można jedynie brać pod uwagę możliwość, że on istnieje.
Podsumowanie
Cellulit to niezwykle uporczywy i częsty problem dotykający kobiet w różnym wieku. U jego podłoża leżą czynniki hormonalne związane przede wszystkim z aktywnością estrogenów. Niemniej jednak uważa się, że znaczenie ma także tryb życia, a przede wszystkim dieta, aktywność fizyczna, korzystanie z używek zawierających alkohol i nikotynę. Chociaż nie opracowano jednej, uniwersalnej i definitywnie skutecznej metody walki z cellulitem, to w codziennej rutynie można wprowadzić pewne zabiegi, pozwalające zmniejszyć nasilenie objawów problemu.
Więcej na ten temat w kolejnej części niniejszego artykułu:
