Bezobjawowo nie znaczy bez wpływu
Szczególnie interesujące są zmiany związane z mózgiem, które mogą pomóc wyjaśnić często zgłaszane długoterminowe objawy „długiego COVID”, w tym utratę węchu i smaku, bóle głowy i problemy z pamięcią.
Naukowcy wzięli pod lupę:
- 401 przypadków — ochotnicy zakażeni SARS-CoV-2 między marcem 2020 a kwietniem 2021. Z tej grupy 15 osób, czyli 4%, było hospitalizowanych, a 2 otrzymały intensywną opiekę. Grupa przeszła ponowne badanie obrazowe średnio 3 lata po początkowych skanach (skany wyjściowe wykonano pomiędzy rokiem 2012 a 2020) i 4,5 miesiąca po zdiagnozowaniu COVID-19.
- 384 osoby z grupy kontrolnej — ochotnicy bez zakażenia SARS-CoV-2, którzy zostali dopasowani do grupy COVID-19 pod względem wieku, płci, pochodzenia etnicznego, czasu, jaki upłynął między skanami oraz czynników ryzyka, takich jak ciśnienie krwi, otyłość, palenie tytoniu, status społeczno-ekonomiczny, i cukrzyca.
Co stwierdzono?
Chociaż nie każdy, kto został zarażony SARS-CoV-2, wykazywał podobne zmiany, u ludzi, którzy przechorowali SARS-CoV-2 stwierdzano:
- zmiany w obszarach mózgu związanych ze zmysłem węchu (utrata grubości istoty szarej),
- uszkodzenia mózgu w obszarach związanych z odczuwaniem wrażeń węchowych,
- zmniejszenie objętości całego mózgu i zwiększenie objętości płynu mózgowo-rdzeniowego,
- spadek zdolności do wykonywania złożonych zadań, co na skanach mózgu wiązało się z atrofią w rozmaitych obszarach mózgu, związanym z funkcjami poznawczymi.
W porównaniu z grupą kontrolną, ochotnicy, którzy przebyli infekcję SARS-CoV-2 cierpieli z powodu utraty dodatkowych od 0,2 do 2% utraty istoty szarej lub uszkodzeń krytycznych obszarów mózgu. W normalnych okolicznościach dorośli tracą rocznie od 0,2% do 0,3% istoty szarej w obszarach mózgu związanych z pamięcią, według dr Gwenaëlle Douaud, głównej autorki badania i profesora nadzwyczajnego w NDCN.
