Insulina jest ważnym hormonem, którego głównym (ale nie jedynym) zadaniem jest regulowanie poziomu cukru we krwi poprzez obniżanie go do wartości pożądanej. Wspomniana regulacja odbywa się poprzez transportowanie glukozy do tkanek obwodowych i wątroby. Insulina wpływa również na transport aminokwasów oraz jonów fosforanowych i potasowych do tkanki mięśniowej, a także posiada właściwości antykataboliczne i zaliczana jest do hormonów o działaniu anabolicznym.
Wrażliwość insulinowa to pojęcie, które odnosi się do zdolności reagowania komórek mięśniowych, tłuszczowych i wątrobowych na działanie insuliny. Hormon ten wywołuje określony, fizjologiczny efekt za pośrednictwem receptorów wyspecjalizowanych w odczytywaniu nadawanych przez niego sygnałów. Kiedy mechanizm działa prawidłowo, w sytuacji w której po zjedzeniu posiłku we krwi pojawia się glukoza, trzustka natychmiast uwalnia odpowiednio odmierzoną dawkę insuliny i poziom cukru wraca do wartości fizjologicznej. Niestety, może zdarzyć się też tak, że pomimo, iż insulina pojawi się w krwiobiegu, poziom glukozy nie obniży się do fizjologicznego poziomu, ponieważ tkanki obwodowe nie zareagują w prawidłowy sposób na sygnały wysyłane przez insulinę. Taki stan ma miejsce gdy wrażliwość insulinowa jest obniżona.
Czynnikami, które w sposób istotny wpływają na wrażliwość insulinową są m.in.:
Wysiłek fizyczny może oddziaływać na wrażliwość insulinową, co potwierdza literatura fachowa. Regularna aktywność ruchowa pozwala utrzymać w lepszej równowadze gospodarkę insulinowo-glukozową sprzyjając poprawie glikemii, choć niektóre źródła sugerują, że wspomniany efekt jest krótkoterminowy i trwa od kilku do kilkudziesięciu godzin. Stąd też najlepsze efekty daje regularne trenowanie. Wpływ wysiłku fizycznego na wrażliwość insulinową powiązany jest też w pewnym stopniu ze sposobem odżywiania, przy czym istnieją powody by uważać, że szczególne znaczenie w tej materii może mieć to co jemy w okresie po zakończeniu aktywności.
Podczas wysiłku fizycznego dochodzi do uszczuplenia rezerw energetycznych organizmu, co pociąga za sobą szereg konsekwencji związanych z obniżeniem poziomu substratów energetycznych w komórkach. Fakt ten w pewnym stopniu przekłada się na poprawę wrażliwości tkanek (zwłaszcza mięśni szkieletowych) na działanie insuliny. Rychłe uzupełnienie zapasów energetycznych (np. poprzez spożycie węglowodanów) po zakończonej aktywności zdaniem niektórych specjalistów prowadzi do zniesienia korzystnego wpływu treningu na wrażliwość insulinową.
Co istotne fakt ten potwierdzają też badania naukowe:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18923570
Na takie dane często powołują się zwolennicy ograniczania konsumowania węglowodanów po wysiłku. Problem polega, że powyższy dowód i inne podobne do niego badania mają pewne ograniczenia…
Pomimo, iż trudno zakwestionować słuszność obserwacji poczynionych w badaniach gdzie spożywanie węglowodanów po treningu znosiło pewne korzyści z aktywności fizycznej dotyczące poprawy wrażliwości insulinowej, to należy zwrócić uwagę na pewien ważny fakt: otóż są dowody w postaci badań naukowych, które tymże wnioskom przeczą. Innymi słowy w niektórych eksperymentach zaobserwowano efekt odwrotny, czyli wykazano, że spożywanie węglowodanów po treningu poprawia wrażliwość insulinową.
Oto przykład:
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18059588
Otóż eksperymenty, w których węglowodany spożywane po wysiłku miały niekorzystny wpływ na wspomniany parametr metaboliczny prowadzone były na osobach otyłych, niewytrenowanych i poddawanych najczęściej okazjonalnej, niezbyt wymagającej sesji treningowej. Innymi słowy udział w treningu dla tych uczestników był życiowym epizodem, a nie elementem codziennej rutyny. Dla odmiany badania, w których węglowodany przyjmowane po wysiłku poprawiały wrażliwość insulinową prowadzone były z udziałem osób z prawidłową masą i korzystnym składem ciała, które na co dzień utrzymywały regularną aktywność fizyczną. Nie byli to sportowcy, ale były to jednostki trenujące rekreacyjnie, niekoniecznie z fitnessową sylwetką, ale bez otyłości i nadwagi.
Zacytowane badania więc sobie nie przeczą tylko wzajemnie się uzupełniają!
Zasadność spożywania węglowodanów po treningu, przynajmniej w kwestii wpływu na wrażliwość insulinową, ma charakter osobniczy. W przypadku osób z nadmierną masą ciała, niewytrenowanych, rozpoczynających aktywność fizyczną, rezygnacja z produktów węglowodanowych w okresie powysiłkowym może mieć pewne uzasadnienie. Dla odmiany w przypadku osób bez wyraźnej nadwagi (czy otyłości), trenujących regularnie, obecność węglowodanów w okresie powysiłkowym może być korzystna dla poprawy wrażliwości insulinowej.
Treści prezentowane na naszej stronie mają charakter edukacyjny i informacyjny. Dokładamy wszelkich starań, aby były one merytorycznie poprawne. Pamiętaj jednak, że nie zastąpią one indywidualnej konsultacji ze specjalistą, która jest dostosowana do Twojej konkretnej sytuacji.
Białko to jeden z kluczowych makroskładników, który odgrywa istotną rolę w procesie odchudzania. W ostatnich...
Płatki owsiane to jeden z najpopularniejszych produktów śniadaniowych, jednak nie każdy może lub chce...
Guma guar to produkt, który zyskał ogromną popularność wśród osób dbających o zdrowie i sylwetkę. Ten...
