Sterydy anaboliczno-androgenne VS nowotwory wątroby

Przypadek #1

Jeden z najciekawszych przypadków dotyczy 29 letniego, zawodowego kulturysty – mierzącego 186 cm i ważącego 120 kg. Dane pojawiły się w nowym badaniu opublikowanym 20 maja 2015 roku [2]. 29 latek wylądował on w szpitalu, skarżył się na silny ból w podbrzuszu.

Wstępne badanie laboratoryjne jest szokujące:

• uszkodzenie wątroby: aminotransferaza alaninowa - ALT 1653 IU/l (norma wynosi: 5-45 IU/L); trzydziestosześciokrotne przekroczenie normy!
• uszkodzenie wątroby: Aminotransferaza asparaginianowa - AST 1437 IU/l (norma: 8-46 IU/L); trzydziestojednokrotne przekroczenie normy!
• uszkodzenie wątroby/dróg żółciowych: fosfataza alkaliczna 372 IU/l (norma: < 270 IU/l),
• uszkodzenie wątroby/dróg żółciowych: GGT – 463 IU/l (norma 18-100 IU/l); 4,6 raza ponad normę!
• bilirubina całkowita 41 μmol/l (czyli 2.39 mg/dl); norma 0,2-1,1 mg/dl; dwukrotne przekroczenie normy,
• bilirubina bezpośrednia 38 μmol/l (czyli 2.22 mg/dl); norma do 0, 3 mg/ dl; ponad siedmiokrotne przekroczenie normy!
• stan zapalny w orgaźnimie: CRP 81 mg/l (norma 0,08 do 3,1 mg/l); dwudziestosześciokrotne przekroczenie normy!
• funkcje nerek prawie normalne: kreatynina 123 μmol/l (norma 53 do 115 µmol/l).

Jakie sterydy brał i w jakich dawkach?

• długi nandrolone 400 mg / tydzień,
• testosteron mix (sustanon) – 750 mg / tydzień,
• metanabol 280-350 mg / tydzień (40-50 mg dziennie),
• stanazolol/winstrol – 50 mg dziennie,
• hormon wzrostu (4 IU / dzień).

Dodatkowo przed zawodami stosował aldosteron (50 mg dziennie) oraz diuretyki – tiazydy (25 mg dziennie). Stosowanie aldosteronu nie ma uzasadnienia - gdyż powoduje on nasilone zatrzymywanie sodu w organizmie, czytaj: retencję wody (zwiększenie objętości płynu pozakomórkowego - "opuchnięcie"). Tiazdy działają na korowy odcinek kanalika dalszego w nerkach - hamują wchłanianie jonów sodowych. Dodatkowo mężczyzna stosował insulinę oraz SERM (tamoxifen). Wstępne dane wcale nie są szokujące. Powiedziałbym nawet, że dawkowanie nandrolonu oraz testosteronu wskazuje na osobę średniozaawansowaną. Zawodowcy spokojnie mogą się pokusić nawet o 1 g nandrolonu oraz 1 g testosteronu tygodniowo. W badaniach prowadzonych na amatorach stosowano 600 mg testosteronu tygodniowo. Czy nandrolon i testosteron mogły doprowadzić do rozwoju nowotworu? Nie da się tego potwierdzić lub temu zaprzeczyć. Choć dodać należy, że przy wieloletnim podawaniu testosteronu nie stwierdzono podobnych efektów [1]. Ale to bardziej spekulacje, gdyż za dużo czynników wchodzi w grę (stosowanie NLPZ, picie alkoholu, genetyka itd.) W tym przypadku zwróciłbym uwagę na dużą ilość silnie hepatoksycznych SAA oralnych –czyli do 50 mg metanabolu i winstrolu dziennie. W wielu innych badaniach podobna ilość hepatoksycznych SAA prowadziła do powikłań ze strony wątroby.

Jedną z form łagodnego nowotworu wątroby jest gruczolak (ang. hepatic adenoma). Jest typowo powiązany ze stosowaniem oralnych środków antykoncepcyjnych, w 90% jest wykrywany u kobiet. Jego powstanie wiąże się z pobudzaniem w wątrobie receptorów androgenowych i estrogenowych (np. przez etynyloestradiol oraz gestageny). Dodatkowo stwierdzano łysienie oraz wzrost owłosienia u kobiet. Zresztą doustne środki antykoncepcyjne umieszczono w tej samej grupie preparatów mogących wywołać uszkodzenia wątroby jak sterydy anaboliczno-androgenne! [3]. Powstanie gruczolaka wiąże się ze zwiększonym ryzykiem krwawienia, ale najgorsza jest możliwość zezłośliwienia –przemiana w HCC (hepatocellular carcinoma) – czyli raka wątrobowokomórkowego. Rocznie z powodu HCC umiera 500 tys. osób [4].

Wracając do mężczyzny i zmian w jego wątrobie: badanie USG wykazało znaczne powiększenie wątroby. Największa zmiana nowotworowa w lewym płacie wątroby miała 9,2 x 9,2 cm. Największa zamiana w prawym płacie wątroby miała długość 22,2 x 16,2 cm! Leczenie? Była to zmiana złośliwa, więc pacjentowi usunięto wątrobę (ważyła ona 8 kg)! 27 miesięcy po przeszczepie mężczyzna jest zdrowy i ... nie bierze już żadnych sterydów. Jak szacują naukowcy – ryzyko zezłośliwienia gruczolaka wątrobowego dotyczy 4,5 do 9% przypadków.

Przypadek #2

Kolejny pacjent miał 37 lat, ważył 118 kg przy wzroście 180 cm. Był zawodowym kulturystą. Jego przypadek opisano w roku 2012 [5].

Nie żałował sobie farmakologii, stosował:

• krótkie, średnie i długie estry testosteronu (testosterone propionate, testosterone phenylpropionate, testosterone isocaproate, testosterone decanoate) – czyli np. preparat sustanon, polski odpowiednik: omnadren 250; ILE? 250 mg dziennie,
• trenbolone acetate 75 mg dziennie,
• 5alpha-androstanediol 100 mg dziennie,
• boldenon oraz dipropionat methandriolu – 240 mg dziennie,
• 17α-Methyl-5α-androstano[3,2-c]pyrazole-17β-ol – 100 mg dziennie (jest to nic innego jak WINSTROL/STANAZOLOL, może lekko zmodyfikowany),
• 17β-hydroxy-17α-methyl-2-oxa-5α-androstane-3-one 4 × 10 mg dziennie (jest to nic innego jak OXANDROLONE/ANAVAR),
• anapolon 3 x 50 mg lub metanabol 3 x 10 mg dziennie.

To nie wszystko – dodatkowo brał środki odwadniające (np. torasemid), mesterolon, fluoksymesteron – przed zawodami, stosował hormon wzrostu (8 IU) oraz T4. Stosował także inhibitor aromatazy (femara/letrozole). O ile w pierwszym opisanym przypadku stwierdziłem, że dawkowanie jest stosunkowo łagodne, to tutaj pojawiły się szokujące ilości farmakologii! Jak widać, dzienna „racja” sterydów 37 latka wystarczyłaby dla 2-3 osób.

Szczególnie zastraszające jest stosowanie równocześnie wielu silnie toksycznych dla wątroby substancji:

• winstrolu,
• trenbolonu,
• metanabolu,
• oxymetholone (anapolonu),
• oxandrolonu.

Są to w większości substancje alfa alkilowane, nie są dezaktywowane przy pierwszym przejściu przez wątrobę – stąd ich toksyczność! Dodać należy, że mężczyzna brał aż 75 mg trenbolonu oraz 150 mg anapolonu – dziennie, razem! Są to wyjątkowo silne i toksyczne SAA. Nie należałoby ich łączyć. 525 mg trenbolonu dziennie wg luźnych przeliczeń właściwości odpowiada ~ 2 g testosteronu. Tygodniowa dawka testosteronu jest gigantyczna 1750 mg (z tego uwolnione zostanie 1,23 g „czystego” testosteronu). Już sam trenbolone (o 5-krotnie większym potencjale anabolicznym i androgennym) stosowany codziennie – jest potężnym środkiem. A mężczyzna na domiar złego stosował oxandrolone (sporo, 40 mg dziennie) i 100 mg winstrolu.

Skutek kuracji? Fatalny

Z prawego płata wątroby pacjenta wycięto nowotwór o wymiarach 6 x 6 x 5 cm!

W kolejnym badaniu [6] 14 letniej, japońskiej dziewczynce przez 6 lat (sześć lat!) podawano jeden z najbardziej toksycznych sterydów anabolicznych, czyli oxymetholone (terapia aplastycznej anemii). We wspomnianym eksperymencie dawkowanie wynosiło: 30 mg dziennie, przez 6 lat! Po sześcioletniej kuracji anapolonem stwierdzono normalną pracę wątroby! Dopiero tomografia i ultrasonografia wykazały niewielkie zmiany na wątrobie. Były to gruczolaki wątroby.

Ostatni przypadek opisywałem w odrębnym artykule, dodać należy że 35 latek mimo wieloletniego stosowania m.in. stanazololu oraz oxymetholonu (anapolonu) oraz iniekcyjnych SAA [ (nandrolone, testosteron enanthate (długie estry) oraz metenolon enanthate (primobolan)], wcale nie miał szokujących wyników badania krwi – nieznacznie przekroczone ALT oraz AST. Co najbardziej przerażające - dopiero badanie ultrasonograficzne wątroby wykazały dwie duże zmiany wątroby – jedna – 6 cm w lewym płacie, druga 12 cm w prawym płacie [7]

przeczytaj koniecznie: 

• http://potreningu.pl/articles/3599/winstrolstanazolol--magiczny-steryd-odchudzajacy

Wnioski

• Długotrwałe stosowanie oralnych SAA, w dużych dawkach to prosta droga do problemów zdrowotnych (uszkodzenia nerek, wątroby, serca),
• mniejsze dawki sterydów w kontekście ich wpływu na zdrowie -to wielka zagadka – z pewnością oralne, alfa-alkilowane SAA takie jak metanabol, winstrol czy anapolon – mogą wyrządzić nieodwracalne szkody, nawet w umiarkowanych dawkach,
• łącznie wielu hepatoksycznych substancji w ramach jednego cyklu to droga do przeszczepu wątroby,
• podobnie do przeszczepu wątroby dążą osoby które wraz z SAA stosują alkohol, narkotyki lub NLPZ (w tym leki bez recepty),
• nie zawsze zmiany nowotworowe muszą się silnie manifestować poprzez wskaźniki wątrobowe, czasem konieczna jest diagnostyka poprzez USG czy rezonans magnetyczny.