Dlaczego się pocimy?
Pocenie się jest fizjologiczna metodą „chłodzenia ustrojowego” charakteryzującą się stosunkowo wysoką wydajnością. „Przegrzanie ustrojowe” może mieć szereg negatywnych następstw, w związku z czym ochrona przed nim i utrzymanie należytej temperatury jest dla organizmy kwestią wysokiej wagi. W momencie gdy temperatura naszego ciała zaczyna wzrastać, aktywacji ulegają mechanizmy, których zadaniem jest utrzymanie optymalnych warunków termicznych dla prawidłowego przebiegu wszystkich reakcji biochemicznych. Przepływ skórny krwi ulega intensyfikacji, a następnie dochodzi do pobudzenia gruczołów potowych, czego następstwem jest produkcja potu – tym większa, im większy jest wzrost temperatury. Skuteczność chłodzenia za pomocą potu jest uzależniona od możliwości jego odparowania. Jeśli więc owiniemy się pasem neoprenowym lub założymy ortalionowe ubranie efektywność tego procesu ulegnie drastycznemu obniżeniu, co zwiększy ryzyko przegrzania i co skłoni organizm do jeszcze większej produkcji potu. Pytanie tylko, czy fakt ten niesie za sobą jakieś szczególne korzyści?
Pocenie się i termogeneza
Proces termogenezy kojarzony jest powszechnie z wydatkowaniem energii i spalaniem tłuszczu. Warto podkreślić, że jest to skojarzenie słuszne. Faktycznie organizm energię cieplną pozyskuje spalając substraty energetyczne, takie jak wolne kwasy tłuszczowe. Problem polega na tym, że owijanie się neoprenowym pasem czy też zakładanie podwójnego ubrania nie nasila produkcji ciepła, a utrudnia jego odprowadzanie. Paradoksalnie , proces termogenezy można byłoby nasilić poprzez ekspozycję organizmu na działanie niskiej temperatury. Teoretycznie więc, owinięcie się workami z lodem mogłoby nasilić termogenezę co skutkowałoby zwiększeniem wydatku energetycznego i nasilonym spalaniem tłuszczu. Oczywiście nie polecam takich ekstremalnych rozwiązań, a jedynie przytaczam je jako przykład obrazujący zależności rządzące naszą fizjologią. Kiedy się dobrze zastanowimy , zrozumiemy, iż produkcja energii cieplnej opłacalna jest w sytuacji wychłodzenia raczej niż przegrzania.
A ja widzę, że to jednak działa…
Skoro więc owijanie się neoprenem i wykonywanie treningów w potrójnym ubraniu nie przyspiesza spalania tłuszczu, to skąd popularność takich metod? Odpowiedź jest prosta – po prostu są one skuteczne, ale nie tyle w obniżaniu poziomu zatłuszczenia co w tzw. „zbijaniu wagi” praktykowanym m.in. przez sportowców dyscyplin, w których obowiązują kategorie wagowe. Intensywne „wypacanie się” prowadzi do odwodnienia organizmu, które ma co prawda (na szczęście) charakter chwilowy, ale może pozwolić uzyskać nawet 2 – 4kg mniej na wadze podczas pomiaru masy ciała przed daną konkurencją. Tyle że – jeszcze raz powtórzę – ubytek kilogramów nie jest związany z redukcją tkanki tłuszczowej, a z utratą wody, co skądinąd może w sposób istotny wpłynąć na kondycję fizyczną i psychiczną i zmniejszyć zdolności wysiłkowe…
Wnioski
Niestety, wbrew panującym przekonaniom tłuszczu wypocić się nie da. Wszelkie praktyki mające na celu uzyskanie takiego efektu skazane są więc na niepowodzenie, a rejestrowane niekiedy efekty takie jak ubytek masy ciała związane są głównie z utratą wody czyli – z odwodnieniem organizmu.
