Czy aktywność fizyczna ma wpływ na cukrzycę?

Stan przedcukrzycowy i cukrzyca

W największym uproszczeniu można powiedzieć, że na stan przedcukrzycowy wskazuje podniesione stężenie insuliny (gdy wcześniej nie jadło się węglowodanów, ani białka) oraz wysokie stężenie glukozy na czczo (od 100 do 126 mg/dl). Stężenie glukozy przekraczające na czczo 126 mg/dl wskazuje na cukrzycę typu 2.

Czy ćwiczenia mogą pomóc?

Insulinooporność jest decydującym czynnikiem w patofizjologii cukrzycy typu 2. Wiadomo, że ćwiczenia poprawiają oporność na insulinę, ale naukowcom brakowało systematycznego przeglądu literatury.

Przeszukali rozmaite bazy danych, aby znaleźć raporty z badań dotyczących insuliny na czczo, homeostatycznego modelu oceny insulinooporności (Homa-IR), poziomu cukru we krwi na czczo, hemoglobiny glikowanej i wskaźnik masy u pacjentów z cukrzycą typu 2. Wzięto pod uwagę dane opublikowane od 1990 do 2017 roku.

Co zyskują osoby trenujące?

Osoby aktywne fizycznie charakteryzowało niższe stężenie insuliny na czczo, niższe wyniki wskaźnika HOMA (co oznacza mniejszą insulinooporność), o 5,12 mg/dl niższe stężenie glukozy we krwi, niższe stężenie cukru w ostatnich 2-3 miesiącach (hemoglobina A1c) oraz mniejszy wskaźnik masy ciała.

Czy trening może zredukować insulinooporność?

Regularny, ustrukturyzowany program interwencji wysiłkowej potrafi redukować insulinooporności w cukrzycy typu 2 oraz wpływać na rozmaite wskaźniki metaboliczne.

Komentarz

Stężenie glukozy i insuliny bezpośrednio przekłada się na wyniki HOMA-IR (ang. HOmeostatic Model Assesment – Insulin Resistance). Oczywiście, im niższe (w dolnych granicach normy) stężenia glukozy i insuliny na czczo, tym lepiej. Glikowana hemoglobina pokazuje, jak dana osoba odżywia się i reaguje na węglowodany w diecie, może też pokazywać, czy terapia insuliną jest skuteczna. Dotyczy określonego okna czasowego, inaczej niż doraźny pomiar glukozy na czczo.