Czym różni się jedzenie emocjonalne od napadowego objadania się?

Czym jest napadowe objadanie się?

Napadowe objadanie się to zaburzenie polegające na spożywaniu dużych ilości jedzenia w krótkim czasie. Osoby, których dotyczy ten problem, jedzą bardzo szybko, duże ilości, nie czując tego, że są już pełne. Jedzą dopóty, dopóki nie zaczną czuć się niekomfortowo, aczkolwiek niekiedy nawet mdłości nie są w stanie tego przerwać. Jednak, gdy nastanie moment, w którym nie są w stanie przyjąć już ani kęsa więcej, wówczas pojawiają się ogromne wyrzuty sumienia i poczucie wstydu. 

O napadowym objadaniu się mówimy wtedy, kiedy dana osoba ma takie "posiedzenia" od co najmniej trzech miesięcy i sytuacje te nie są powiązane z innymi problemami medycznymi, diagnozami psychiatrycznymi lub problemami trawiennymi. W łagodnym przypadku napady występują kilka razy w tygodniu, w cięższym mogą pojawić się nawet kilka razy dziennie. Zaburzenie to częściej występuje u kobiet.

Objawy obejmują spożywanie zbyt dużej ilości jedzenia, najczęściej w samotności, aby uniknąć wspomnianego już wstydu wynikającego z tego, co się robi. Ludzie, którzy objadają się, często mają kiepski wizerunek ciała. W niektórych przypadkach niepewność co do tego wizerunku (oraz jego akceptacji przez otoczenie) wyzwala objadanie się.

Co powoduje napadowe objadanie się?

Nikt nie wie, dlaczego u niektórych ludzi rozwijają się zaburzenia objadania się. Może jest to jakiś czynnik genetyczny lub wydarzenie z przeszłości. W każdym razie większość z nich ma stany lękowe, różne zmartwienia i stresy, i to zwykle one prowadzą do sesji przejadania się.

Jedzenie jest tutaj formą rekompensaty. Jednak jest to kiepska rekompensata, ponieważ wywołuje poczucie winy, które często prowadzi do kolejnych napadów. Niemożność zaprzestania objadania się i towarzyszące temu poczucie winy zwiększają przekonanie, że nie mają nad tym stanem kontroli, a to pogłębia problem.

Czym jest jedzenie emocjonalne?

W przeciwieństwie do napadowego objadania się, emocjonalne jedzenie nie jest zaburzeniem odżywiania, ponieważ może dotyczyć także zdrowych osób. Jedzenie emocjonalne to używanie jedzenia do radzenia sobie z ukrytymi emocjami i stresem. Zamiast stawić czoła stresowi, zjadacz emocji wykorzystuje jedzenie, aby zmniejszyć swoje zmartwienia i niepokoje. Emocjonalni objadacze często jedzą pokarmy poprawiające nastrój — zwykle mniej zdrowe, bardziej kaloryczne. Jednak w porównaniu do napadowego objadania się, jedzenie emocjonalne nie jest aż tak dużym obżarstwem, nie jest obżeraniem się do oporu.

Czym różni się jedzenie emocjonalne od napadowego objadania się?

Choć jedzenie emocjonalne nie jest klasyfikowane jako zaburzenie odżywiania, to jednak może ono w konsekwencji do niego prowadzić. Jeżeli taka osoba nie zorientuje się, że ma problem i będzie on rósł w siłę, wówczas może zacząć przejawiać zachowania jak osoba z napadowym objadaniem się. Takimi zachowaniami mogą być np. chowanie się przed ludźmi, żeby się najeść, lub chomikowanie jedzenia.

Kolejną różnicą jest częstotliwość sesji z jedzeniem. Z definicji napadowe objadanie się musi odbywać się przynajmniej raz w tygodniu przez 3 miesiące. Jedzenie emocjonalne może zdarzać się sporadycznie i tylko w stresujących okolicznościach. Wiele zdrowych ludzi przejada się, gdy są zestresowani, smutni lub znudzeni, ale nie robią tego codziennie. Ilość jedzenia, którą pochłania osoba z syndromem napadowego objadania się, jest zwykle większa niż ta, którą spożywa osoba zajadająca emocje.

Podsumowanie

Emocjonalne jedzenie i napadowe objadanie się są problemami o podłożu psychicznym. Napadowe objadanie się zwykle wymaga jednak interwencji psychiatry, podczas gdy jedzenie emocjonalne często można opanować w inny sposób (np. poprzez znalezienie innej formy odstresowania się), choć niewykluczone, że sesje ze specjalistą nie pomogłyby i w tej kwestii.